عصبانی نیستم!
دیشب دیدم و بسیار فراتر از انتظارم راضی بودم... یک ارائه دقیق و اتفاقاً عصبانی از درونیات یک جوان زخم خورده از آنچه طی 8 سال گذشته بر این مردم و بخصوص جوانان رفت... همراه با لحظاتی شیرین از عاشقانه ها و شوخی های نسلی که با همین بهانه های کوچک ولی قوی روزهای سخت را به امید آینده پشت سر گذاشت و همین حربه تحمل تلخی های فیلم را امکانپذیر میکرد...
فیلمنامه دقیق و یکدست و بدون زوائد معمول...
بازی فوق العاده نوید محمد زاده...
تدوین هوشمندانه و کاملاً در راستای ریتم بالای فیلم...
در کل پیشرفت قابل توجهی برای رضا درمیشیان بعد از فیلم "بغض"

فعلا در صدر آرای مردمیه هر جند با توجه به آرای مردمی پارسال من خیلی اعتقادی به آن ندارم