شکلک خانه پدری

خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- تئاتر "شکلک" نه تنها 12 سال پیش توانست، تماشاگران بسیاری را به پای صحنه تئاتر بکشاند و تحسین آن‌ها و منتقدان را برانگیزد و در سال 2004 به فرانسه برود و در جشنواره NSD هندوستان جایزه بهترین نمایش خارجی را از آن خود کند، بلکه امسال هم توانست اشتیاق دیدن این تئاتر را در بسیاری از مخاطبان ایجاد کند. اشتیاقی که با بازی کم نظیر پانته‌آ بهرام و بازی خوب امیر جعفری، ستاره پسیانی و نوید محمدزاده آمیخته و باعث شد در دی و بهمن امسال بلیت 20 هزار تومانی این کار نایاب شود.

اگر چه از کار شکلک با وجود کارگردانی و بازی‌های درخشان دو زوج حسن شکلکی و عالیه که قبلا هم در "پستچی سه بار در نمی‌زند" بازی‌های ماندگار را به نام خود ثبت کرده بودند، بسیار می‌توان صحبت کرد اما این بار تنها نیت گفتن از نمایشنامه نغمه ثمینی است. نمایشنامه ای که بیش از هر چیز حیاتش را از خانه‌ای قدیمی و متروک می‌گیرد. خانه‌ای مثل هزاران خانه‌ تاریخی که هر روز در ایران به خصوص تهران سلاخی می‌شوند و هر روز ما را با قصه هایی که تبدیل به سیمان و آجر می‌شوند، مواجه می‌کنند تا هر روز در سرزمین بی هویت و بی‌ریشه‌ای قدم بزنیم تا مرگ کاملمان فرا رسد.

هرچند که امروز لزوم حیات این ویرانی ... دیدن ادامه ›› ها در شهر دیگر خارج از محدوده دوستداران میراث فرهنگی شده و دارد جایگاه خود را در ادبیات و هنر آرام آرام پیدا می‌کند، به طوریکه در این دو ماه آخر سال، مخاطبان برای دو بار جذب قصه‌ای می‌شوند که با تاریخ معاصر ایران گره خورده و زندگی آدم ها را در چارچوب یک خانه قدیمی روایت می‌کند. خانه‌ای که فراتر از هر یادمانی می‌تواند، گویای خاطره جمعی یک ملت شود، حتی یک خاطره تلخ.

همانطور که در "خانه پدری"، کیانوش عیاری قصه زنان ایران را در کالبد یک خانه روایت می‌کند، در "شکلک" کیومرث مرادی نیز خانه جان پناه قصه حسن شکلکی و عالیه می‌شود. در همین خانه است که ما می‌فهمیم یک نوزاد ناقص الخلقه چطور از بدن مادری امروزی زاییده می‌شود، نوزادی که ناقل روزهای شوم گذشته است. در همین خانه است که هنوز صدای حسن شکلکی و عالیه در کالبد آن شنیده می‌شود، حکایت مردمانی که در دل هایشان داغ روزهای کودتای 28 مرداد را دارند و به نوعی می‌گویند که همیشه تاریخ دو بار تکرار می‌شود:یک بار تراژدی و برای بار دوم کمدی.

هرچند به نظر می‌رسد که حوادث در طول تاریخ ایران نه دو بار بلکه بارها و بارها تکرار می‌شوند و این دور تسلسل اگر از خاطره تاریخی مردم پاک نشود، می‌تواند آینده را با حوادث متفاوت تری پر کند. حوادثی که شاید تجربه دیگری برای تاریخ به شمار آید نه یک تکرار یک تجربه تکراری که از قضا نتیجه‌اش به روشنی مشخص است و خانه‌های تاریخی تنها زبان ماندگار بیان این حوادث‌اند. خانه‌هایی که هر کدام ‌می‌توانند فراتر از داستان روح و جن زبانی برای بیان حوادث مهم تاریخی و هویت ملی از دست رفته باشند.

فاطمه علی اصغر
http://chn.ir/NSite/FullStory/News/?Id=109270&Serv=4&SGr=31