این یک نقد نیست یک گفتگوست.
اول سلام و دوم خسته نباشید عزیزان
و اما سوم می خوام اندکی غر غر کنم بعد تعریف
پس با اجازه :
به شدت ناراحتم که در روز و ساعتی که من اجرا رو دیدم اندکی خستگی بر چهره و بازی بازیگران محترم تاثیر محسوس گذاشته بود و ای کاش روزی پیش از این میرفتم که عزیزان به انتهای کار نزدیک نبودند و شاهد این خستگی نبودم.
مهناز ذبیحی عزیز انگار می خواست از سر خستگی فقط به گفتن دیالوگ ها در زمان مقرر بسنده کنه و جایی رو برای بروز احساسات درونی نقش نگذاره. این ناشی از خستگی بوده حتماً و یا نظر کارگردان و شیوه اجرایی.
ابراهیم عزیزی اساساً با تیک جالبی که داشت و بسیار بر خلق شخصیت کمک کرده بود برام جذاب بود اما باز هم از یک حس بد نمی تونم بگذرم و اون اینه ... دیدن ادامه ›› که دیالوگ هاش رو در بعضی از شرایط خاص موقعیتی خوب ادا نمی کرد و باعث می شد اندکی برای فهمیدن و آنالیز دیالوگ های بعدی دچار مشکل بشیم که این امر باعث یک وقفه در فهمیدن خط داستانی می شد.
سجاد عزیز و مهربان بازیت دوست داشتنی بود، اما پاساژ های حسیت اندکی برام عجیب و شاید به این صورت برام قابل درک نبود که باز این هم برمیگرده به سبک بازی شما و نگاه گارگردان در شیوه اجرایی.
ویدئو آرت و دیالوگش که فکر می کنم اکثراً از گزارش چهار ساعت در شتیلا بود بسیار جذاب و تاثیر گذار بود و من به شدت مشتاق بودم که هی ویدئو آرت و بیبینم و ببینم و ببینم. جذاب، قابل درک..
استفاده از مانکن ها من رو فوق العاده ذوق زده کرد زیرا حس ویلاژ رو نسبت به آن زن و شاید زنان سفید می رسوند. مخصوصاً در صحنه نزدیک به پایان و معاشقه ویلاژ با آن.
نوع تغییر صحنه و اساساً دکور کار من رو جذب کرد با اینکه بسیار مختصر بود اما تماماً کاربردی و حس صحنه رو به شدت منتقل می کرد.
وای که از آن بانوی چلو.... وای.... وای... بسیار عالی عالی عالی لذتی بردم و پرواز ها کردم با زخمه های آرشه بر سیم. سپاس از این حس خوبی که به من دادی. ( وای صدای مگس :) )
امیر حسین عزیز بسیار خوب و لذت بخش بود اگر از غرغر های اولم فاکتور بگیرم. خسته نباشید
اما اساساً با تلفیق این موتون زیبا مخالفم زیرا جان کلام از دست میره که البته یک نظر شخصیه.
این راه پایدار برای همه ی ما.
(اگه زیاد شد شرمنده)