یکی از مسائلی که این روزا از تماشای تئاتر آزارم میده زمان طولانی اجراهاست.. و امروز بعداز مدتها اجرایی با تایم مناسب دیدم و لحظاتی رو با شخصیت های پسر و دختر این میز هم ذات پنداری کردم.هرچند پایانی تلخ داشت اما در طول نمایش لبخند را بر لب تماشاگران نشانده و حتی گاها آنها را به قهقه میاندازد.خدا قوت..
به دور از هرگونه تمجید اضافه پیشنهاد تماشای این نمایش رو به دوستان تیوالی میدم.