سلام...
خیلی لذت بردم از طراحی صحنه و نور...و از اینکه یک جور دیگه ای به جنگ نگاه شده بود خوشحال شدم:)
اما خب متاسفانه ،شوربختانه و دلخراشانه از خود کار به اندازه ای که تعریف خونده بودم و انتظار داشتم لذت نبردم...
و اتفاقا بازی پوریا رحیمی سام رو خیلی بیشتر از نوید محمدزاده دوست داشتم و باهاش ارتباط برقرار کردم...
و در آخر هم میخواستم ابراز شگفتی کنم از این پدیده ی نوظهور در تئاتر...(دست زدن وسط کار)


در کل کار خوبی بود به نظر حقیر...اما پایین تر از سطح انتظار ایجاد شده:)
خسته نباشید میگم به همه ی عوامل کار:)