به نظر من فیلم نامه ی ضعیفی داشت. همین طور که خیلی های دیگه هم اشاره کردن، فیلم پره از شحصیت ها و صحنه های اضافی که میشد حذف بشن.
من دقیقا نفهمیدم دغدغه ی کارگردان و نویسنده تو این فیلم چی بوده و چه چیزی رو می خواستن مطرح کنن. نمی دونم. شاید می خواستن یه کم ادای فیلم های کارگردان های معروفی مثل اصغر فرهادی رو دربیارن. مثلاً تو فیلم تماشاگر سر قضیه ی ساعت گمشده احتمالاً مجبور شده حدس بزنه که دزدی کار چه کسی بوده. فکر کنم فیلم می خواست اینو بگه که نباید زود قضاوت کنیم. این که هر کدوم از اون سه خدمتکار اطاق آمیتا باچان به پول احتیاج داشتن رو همه حدس زدن. ولی اینکه آدم به خودش اجازه بده به همین راحتی در مورد آدما قضاوت کنه و بهشون انگ بزنه، احتمالاً چیزیه که نویسنده خواسته بیان کنه.
به هر حال من نتونستم چیزی جالبی تو این فیلم پیدا کنم!