آرام می نشینم رو به افق به راهت
بر چشم من بپاشی آن مستی نگاهت

باشد عبورهایت تنها به سمت من کاش
تنها به من سپاری تب‏‎لرزه‎های آهت

لبریز و پر شوی از یک صندلی نشستن
بر سفره ام بچینی لبخند گاه گاهت

یک مثنوی جدایی؛ یک بیت عاشقم باش
تکرار هر شبم شو، چون گیسوی سیاهت
...