و باز هم رحمانیـــــــــــــــــــــــــــــان...
رابطه ی ظریف, نازک و لطیف فیلم, موسیقی, تئاتر و زندگی را چه خوش ترسیم کرد.
دیشب در اولین شب اجرا, سرشار بودم و لبریز از تمام حس های ناشناخته آدمی که نمی داند چگونه بیانشان کند و فقط از سر خوشحالی مدام لبخند میزند و با دیگران از خوبی های نمایش می گوید, اما حیف که احساسات بکر آدمی هنوز به هیچ زبانی ترجمه نشده اند!

همه چیز عالـــــــــــــــــــــــــــــی بود, برای یک شب کامل.