اثر دوست عزیزم محمدرضا حیدری:

در عصر قحطی عشق و یکی شدن

آتشفشان بی تو خراب است روی من


حالم بد است این همه سلول بی کسی

روحم فرو نشسته به ویرانه ی بدن


در تار و پود عشق کمی دست و پا زدم

اما نه دست می کشم از دست و پا زدن


تنگ غروب و کوچه دلگیر خاطره

" بیزارم از رسیدن این قافیه به زن


با هر چه هست قحطی بی تو بیا ببین

سر می برم به لاک خودم لاک ما شدن