در وهله اول با نگاه به لیست بازیگران این نمایش اولین برداشتی که به ذهن می‌رسد این است که این اثر، فارغ از دغدغه بار هنری است و می خواهد با استفاده از ستارگان محبوب سینما و تلویزیون گیشه را فتح کرده و هدف اصلی در این نمایش بیشتر اقتصادی است تا هنری که البته پس از تماشای اثر نظرات به کلی تغییر خواهد کرد.
در زمان تهیه بلیط هم وضعیت متفاوت است و استقبال از این نمایش و فروش رفتن آنی تمام بلیط ها هم کاملا غیر متداول و نامتعارف است که این مساله به این شبهه که هدف این اجرا صرفا پولسازی است دامن می زند. و شما دائما به این فکر می کنید که چرا بهاره رهنما به جای استفاده از یک اثر ترجمه ای معروف و بسیج کردن لشکر ستارگان، به سراغ نوشته خویش رفته و فرزند روح خویش را به چنین مسلخی برده است. اما باید صبر کرد و کار را دید.
سه شنبه 28 ام ماه امرداد
دیدن دو اجرا در یک شب: دور همی زنان شکسپیر و آرسنیک و تور کهنه
پرده اول: قبل از اجرا
اجرا با 15 دقیقه تاخیر شروع شد و برای منی که 50 دقیقه هم در تالار شمس معطلی را تجربه کرده ام هیچ مشکلی نبود ولی یواش یواش داشت صدای مردم ... دیدن ادامه ›› را به اعتراض بلند می کرد. برای اولین بار شاهد نشانه هایی از بی نظمی در سالن استاد سمندریان بودم که قبلا هرگز در این سالن ندیده بودم که صد البته شرایط و تماشاگران در این مورد علت اصلی این پیش آمد بودند. تئاتر معمولا تماشاگران مخصوص خود را دارد که با محیط و فضای تئاتر آشنا هستند ولی در این اجرا گروه جدیدی از تماشاگران پا در سالن گذاشته اند و بیشتر صندلی ها را تماشاگرانی پر کرده اند که بیشتر آمده اند تا ستاره های محبوبشان را ببینند تا تئاتر. این امر در تشوق حضار در زمان ورود هر بازیگر به روی صحنه (به سبک تماشای نمایش های رو حوضی) کاملا مشهود بود. البته باید بابت باز کردن پای تماشاگران جدید به این سالن ها از خانم رهنما سپاسگذار بود.
تمام صندلی ها پر و نمایش به خاطر پر کردن پله ها و هر سوراخ سنبه ای که میشد تماشاگر بنشیند با تاخیر همراه شد. در این گونه موارد خیلی از تماشاگران افسوس می خورند که چرا گروه نمایش این قدر جنبه مالی و مادی برایش مهم بوده که چنین هرج و مرجی را پذیرفته است ولی روی دیگر سکه را هم باید دید. اولا اسکان تماشاگران روی پله و کلا پذیرش تماشاگر خارج از ظرفیت در نمایش های پر مخاطب کاملا رایج و مرسوم است و دوما: با توجه به دواجرا بودن سالن استاد سمندریان در این دوره اجرا، گروهی که نمی تواند تعداد اجراهایش را زیاد کند و همچنین نمی تواند دوره اجرا را تمدید و یا بیشتر کند و از طرفی با این حجم از استقبال و شور و شوق تماشاگران مواجه میشود که حتی تصور اینکه حتی یک نفر با شور و اشتیاق بیاید و به سالن راه پیدا نکرده و نا امید برگردد بسی دردناک است چه باید بکند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پرده دوم: نمایش
نمایش شروع می شود.
مهناز افشار (هنوز ژولیت نیست) با تلفن با کسی حرف می زند. تن صدایش مخصوصا در صداهای بالا فقط یک چیز را نمایان می کند: صدای این بازیگر برای اجرای تئاتر هنوز مناسب و آماده نیست. هر زمان که صدایش را بلند می کند به جای اینکه گیرایی و تاثیر گذاری ایجاد کند به سمت عربده کشیدن متمایل شده و هیچ توجهی را بر نمی انگیزاند. در کل مهناز افشار بیشتر سینمایی بازی می کند تا تئاتر.
این نمایش از حضور بازیگران مشهور و محبوب بهره مند است ولی تمام ستارگان سینما و تلویزیون و تماشاگران باید بدانند که اینجا صحنه تئاتر است. یعنی قلمرو بی چون و چرای نسیم ادبی.
بی شک نسیم ادبی قدرتمند ترین و درخشان ترین بازی این نمایش را ارائه می کند. نسیم ادبی همچون نگین اصلی تاج پادشاهی، مجالی برای خودنمایی نگین های کوچک الماس و زمرد تاج را نمی دهد و بیرحمانه حتی در زمانی که دیالوگ ندارد با بازی سکوت خود تمام بازیگران را به گوشه ای رانده و همانجا نگه می دارد. بر خلاف تمام بازیگران این مجموعه که در پشت جلد نقششان، خود واقعی شان خود نمایی می کند و علاوه بر آن شخصیت، خود واقعی بازیگر هم قابل رویت است، نسیم ادبی مسئولانه و هنرمندانه نقش خود را ابتدا در غالب اصلی و درام صیقل داده، ذوب کرده و به بالاترین درجه خلوص رسانیده سپس محصول بدست آمده را در غالبی کمیک و متناسب با این نمایش اجرا کرده است بطوریکه تماشاگر هیچ اثری از خود بازیگر در نقش نمی بیند و در هیچ جا نسیم ادبی قابل دیدن نیست و هر آنچه که می بینیم کاترین است. در کنار همه اینها بی شک نسیم ادبی قدرتمند ترین بازی سکوت را در نمایش ارائه می کند. و ژست ها و حرکات و بطور کلی فن بدن و بیان این بازیگر نشان از پختگی و قدرت بازیگری ایشان دارد. فن بیان نسیم ادبی به قدری درست و گیراست که در زمان مناظره و گفتگو بین کاترین و ژولیت موجب تحقیر بازیگر روبرویش می شود.
سحر دولتشاهی با وجود اینکه از شخصیت اصلی و خود واقعی اش برای اجرای نقش وام گرفته و در پرورش نقش از این رویکرد استفاده کرده ولی نسبت به دیگران خود را یک سر و گردن بالاتر نشان می دهد.
در مورد بهاره رهنما باید گفت ما بیشتر بهاره رهنما را می بینیم تا یک جادوگر ناشی را که در میان دیو و جن زندگی کرده و رهنما بیشتر خودش است تا نقشش.
البته با در نظر گرفتن انجام وظیفه کارگردانی و همچنین بازی در یک نقش دیگر در نمایش آرسنیک و تور کهنه، تنها احساسی که نسبت به رهنما پیدا می کنید حس ستایش و سپاس است به خاطر این همه تلاش پشتکار.
ناگفته نماند وقتی بعد از این نمایش به نمایش بعدی میروید کیفیت نقش آفرینی رهنما در نقش ابی چندین برابر بهتر می شود. درکل در نمایش دور همه زنان شکسپیر، بهاره رهنما نمی تواند انتظارات را در مقام بازیگر، حداقل در حد و اندازه های نام و آوازه خود برآورده سازد ولی این مساله هرگز آزار دهنده نیز نمی‌شود.
بهاره رهنما آنقدر درگیر مقوله کارگردانی بوده که وقت و انرژی کافی برای پرداختن و آماده سازی نقش خود نداشته است.
به طور کلی این اجرا را نمی توان یک تئاتر زنانه توصیف کرد که فقط مخصوص بانوان باشد.
کار به گونه ای طراحی شده است که آقایان و خانمها بتوانند از این اثر لذت ببرند ولی خانمها خیلی بیشتر لذت برده و بیشتر با این فضای زنانه ارتباط برقرار می کنند. این اثر به هیچ وجه در آن سطح از اجراهای عالی تئاتر که بیننده را چند روز به فکر واداشته و به خود درگیر کند نیست و با تمام شدن کار و خروج از سالن استاد سمندریان آن فضا و آن خنده ها و حرفها و اتفاقها به خاطره یک روز خوب با دوستان تبدیل می شود و بقیه آن شب را به خود اختصاص نداده و برای شما دغدغه ذهنی و یا موضوعی برای تفکر ایجاد نخواهد کرد.
لازم به توضیح است که بازی خانم نسیم ادبی در عین حال اینکه نقطه قوت کار محسوب میشود در این مجموعه می تواند به کار ضربه بزند چون بازی کل مجموعه را از یکدستی خارج می کند.
بهتر است قبل از رفتن به سالن استاد سمندریان انتظارات خود را تعدیل کرده و با واقع بینی در سالن حضور داشته باشید.
این اثر به هیچ وجه یک کار درجه یک تئاتر و یا یک شاهکار نیست، اما کیفیت آن هیچ گاه آزار دهنده نمی شود. تماشای این اثر از (گروه این تابستان) می تواند یک روز خوب تابستانی را با دوستانتان به شما هدیه کند.