تازه‌ها امتیازداران پرفروش‌ها تیراول 🧩
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
امروز
در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
عمومی وفاداری دانشجویی پلاس
تازه امتیاز پرفروش
الفبا تاریخ آغاز
تیوال فیلم عصبانی نیستم
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 22:11:30
تماشای رایگان
:  رضا ‌درمیشیان
  رضا ‌درمیشیان
  باران ‌کوثری، نوید ‌محمدزاده، رضا ‌بهبودی، میثاق ‌زارع، میلاد ‌رحیمی، بهرام ‌افشاری، امیر رضا میرآقا، تینو ‌صالحی، رضا کولغانی، وحید قاضی زاهدی، عباس ‌جمالی، امین ‌میری، مرجان ‌قمری، سجاد ‌تابش، احمد یاوری، پژمان ‌کاشفی، محمد ‌کارت، مینا کریمی جبلی، حامد ‌شیخی، مهران میرزایی، اکبر لطیفی، سام رجبی، شیما بختیاری، کیارش خداشناس، مهدی رودافشانی، جواد جوینده میرزا
  باران ‌کوثری   مهدی بدرلو   علی اظهری   نظام الدین کیایی   مهرداد میرکیانی   پدرام علیزاده   سیما مبارک شاهی   منصورظهوری   محمد بدرلو   علیرضا همت عبیری   محمد رضا رسولی   نوید میرکیانی   حسام مژدهی نیا   سمانه ‌حسینی، داوود ‌ونداده، علیرضا خلفی   آرش ‌نوری
خـرداد۱۳۹۲ نوید و ستاره در تهران زندگی می کنند...

اخبار

›› این فیلم پروانه نمایش دارد؟

›› وزیر ارشاد: نسخه اصلاحی «عصبانی نیستم» به دست ما نرسیده است

›› اولین اظهارات درمیشیان در پی به نمایش درنیامدن فیلم‌اش

›› تشکر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس از جنتی برای اکران نشدن «عصبانی نیستم»

›› «عصبانی نیستم» فعلاً اکران نمی‌شود

آواها

 
گفتگوی تیوال با امین میری
برجسته همه
گفت‌وگو نقد کاربران نقد کارشناسان دیالوگ‌های ماندگار
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سینما
ستاره دهقانی (setarehdehghani)
مروری بر فیلم عصبانی نیستم ساخته رضا درمیشیان
“عصبانی نیستم” تلنگری به درد جامعه .
عصبانی نیستم داستان پسر جوانی به نام نوید است که به خاطر ... دیدن ادامه ›› مخالفت با دولت ستاره دار و از تحصیل در دانشگاه محروم شده است . نوید خشم فروخورده ای دارد از جامعه و حالا می خواهد انتقامش را از مردم جامعه بگیرد . مردمی که با کارهایشان خشم او را برانگیخته و حس انتقام جویی او را تحریک می کنند . نوید با گفتن کلمه “ عصبانی نیستم “ سعی می کند خودش را آرام کند. به عقیده من درمیشیان خود نیز خشم فروخورده ای از جامعه دارد که چاشنی اکثر فیلم های اوست و عصبانیت و خشونت در اکثر فیلم های او به اوج می رسد . درمیشیان حتی یک لحظه هم به بیننده اش فرصت نمی دهد و هر بار با سیل عظیمی از درد و رنج ، تن رنجور او را رنجور تر می‌کند . عاشقانه های نوید و ستاره اما فرصت کوتاهی است برای رهایی از این حجم از عصبانیت و خشونت . عاشقانه هایی که می‌توان آنها را مرهمی دانست برای زخم های ناشی از درد جامعه بر تن رنجور بیننده . اما درمیشیان انگار قصد دارد همین مرهم را هم از بیننده اش بگیرد تا او را بیشتر ‌با درد جامعه آشنا کند . دردی که کارد را به استخوان نوید رسانده و او دیگر تصمیم می گیرد هر طوری شده انتقام خودش ، استعداد تباه شده اش و عشق از دست رفته اش را از مردم جامعه اش بگیرد . مردمی که خود زیر بار درد و رنج این جامعه بیش‌تر از نوید کمر خم نکرده باشند ، کمتر از او هم نکرده اند . اما انگار دست روزگار بیش‌تر از دست او می کوشد تا با تازیانه هایش تن افراد دور و برش را کبود کند . دستی که نوید را به کام مرگ می نشاند . نوید دست به کار عجیبی می زند . او پدر ستاره را می کشد . و اما در سکانس آخر که رعشه بر تن بیننده می اندازد ، نوید را در چوخه اعدام به نمایش می گذارد که به آب بازی با ستاره و آرزو های آنها تغییر پیدا می کند .
و این است دست سرنوشت :« عصبانی نیستم از دانشگاه تهران تا چوخه اعدام .»
ستاره دهقانی ۱۳۹۷/۰۸/۱۳
۱۳ آبان ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
محمد کارامد (kara2)
تو نسخه ای که من دیدم نه قتل پدر بود و نه جوخه اعدام ای لعنت به هرچی سانسوره. چرا عصبانی نباشم؟
۰۳ آذر ۱۳۹۷
پاسخ
ستاره دهقانی (setarehdehghani)
بله . متاسفانه . من هم خودم نسخه اصلی رو ندیدم و تو سینما دیدم. بعد از فیلم صدای همه اونایی که نسخه اصلی رو دیده بودن، دراومده بود . من هم از یکی از دوستانم ادامه فیلمو فهمیدم .
۰۳ آذر ۱۳۹۷
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سینما
ایمان باقری (ullman)
شورش با دلیل...

در عصبانی نیستم باز هم مشکل بزرگ سینمای درمیشیان خودنمایی میکند نگه نداشتن اندازه در ابعاد روایی درام که باعث مخدوش شدن یک ... دیدن ادامه ›› دستی فیلم مشود. امتیاز ویژه فیلم ترسیم خوب کاراکتر نوید به عنوان جوانی سردرگم، عصبی در شروع فیلم است که همان اندازه که با اطرفیانش چالش دارد با درون خود نیز درگیر است سکانس صحبت او از ضعفهای اخلاقی رفتاری اش نزد دکتر با بازی بسیار خوب محمد زاده پرداخت درستی دارد.
دومین امتیاز ویژه فیلم فضاسازی جذاب سکانسهای عاشقانه نوید و ستاره است از اولین برخوردشان در کلاس درس با لبخند شیطنت آمیز نوید در حالی که ستاره از او انتقاد میکند یا سکانس زیبای حضورشان در سینما
اما مشکل از جایی نمایان میشود قرار است نمود بیرونی چالشهای سیاسی اجتماعی نوید و رابطه پرتنش او با اطرافیان را لمس کنیم اما متاسفانه در همین قسمت گویی با فیلم دیگری طرفیم فیلمی سطحی با تیپ های کلیشه ای از اقشار جامعه با نمادپردازی ها خط کشی شده و متکثر که متاسفانه عمقی چندانی نه به روایت و نه به شخصیت اصلی فیلم اضافه نمیکنند. ظرافت سکانسهای عاشقانه با زمختی سکانسهای مواجهه نوید با تیپهای رنگ شده اجتماع توی ذوق میزند.
اما مشکل عدم یکدستی در شخصیت پردازی ها هم به چشم میخورد شخصیت جذاب نوید در مقابل تیپهای دسته چندم سینمایی مثل (صاحب کاری که انواع و اقسام زیورآلات بهش آویزان است) تراز فیلم را به هم میریزد . همخونه های نوید اگرچه در بخش قابل توجه ای از فیلم حضور دارند اما ببیننده نمیتواند ارتباطی چندانی با این کاراکترها که صرفا مونولوگ میگویند در حالی که پیشینه و خواسته هایشان چندان روشن نیست برقرار کند. البته شباهت زیاد از حد یکی از آنها با کاراکتری از فیلم بوتیک نعمت الله هم قابل توجه است. در این میان به نظر می رسد کاراکتر پدر ستاره تا حدودی پرداخت درستی دارد و از آن سطحی نگری دور است. اما از کاراکترهای فرعی که بگذریم میبینیم حتی ستاره دختر مورد علاقه نوید هم در نهایت کاراکتری منفعلی است که بیشتر قرار است به کار تزیین سکانسهای عاشقانه بیایبد شاید توجه زیاد فیلمساز به بیان دغدغه های سیاسی اجتماعی پیرامون نوید باعث غفلت او از اهمیت کاراکتر ستاره به خصوص در میانه های فیلم شده است نهایت کنش او در انتهای فیلم خوردن قرص دکتر روانشناس همراه با نوید است در حالی که حضور مقتدر او در کلاس درس در ابتدای فیلم انتظاری دیگری را در بیننده ایجاد میکند. پایان فیلم هم که کاملا گنگ است که تناسبی با فیلمی که میخواهد صریح و روشن باشد ندارد اما خوب این دیگر ایراد سانسور واضح ارشاد است نه فیلمساز.
در نهایت اصالت شورش نوید در برابر کاراکترهایی که از لحاظ پرداخت سینماتیک نسبت به او در سطح نازلی به سر میبرند جلوه ی آنچنان شکوهمندی پیدا نمیکند.
درمیشیان فیلمساز با ذوقی است اما در فیلمهایش این قریحه تا حد زیادی زیر بار سنگین دل مشغولی های ژورنالیستی آرمانگرایانه اش سست میشود. از عصبانی نیستم تا لانتوری این ایراد بیشتر خودنمایی میکند.
۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید