دوشخصیت اصلی نمایش بازی جلوی دوربین انجام می دهند

به گزارش تیوال به نقل از ایران تئاتر
شناسه مطلب: 65286

ایران تئاتر:رسول کاهانی تئاتری نیشابوری از یک خانواده هنری وارد فعالیت های تئاتری شده است ونمایش هایش در حوزه کارهای رئالیست اجتماعی قابل ارزیابی است .کاهانی پیش ازاین نمایش های به اتفاق خانواده و زبان اصلی را روی صحنه اجرا کرده است

  نمایش هایی که احوالات و درونیات شخصیت های اصلی در چارچوب رئال مورد واکاوی و بررسی قرارمی گیرد.نمایش اسکورسیزی، اثری متن محوراست که همه روابط بین شخصیت ها در قالب آن تعریف پیدا می کند.موضوع نمایش اسکورسیزی به نویسندگی، طراحی و کارگردانی رسول کاهانی درباره ساخت یک فیلم کوتاه وپشت صحنه تولید آن توسط یک گروه فیلمسازی جوان است وبازیگران نمایش با نام‌های اصلی خود حضور دارند و تماشاگر روند ساخت این فیلم کوتاه را از زوایای مختلف روی صحنه تئا‌تر می‌بینید. خاطره حاتمی، عطا عمرانی، کوروش شاهونه، داود ونداده، اشکان مستی، نیکا زندی و پژمان فرمانی بازیگران «اسکورسیزی» هستند که رسول کاهانی نویسنده، طراح و کارگردان آن است ﻭ ﺗﻬﯿﻪ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ‌ﯼ لیلا ﺭﺿﻮﺍﻧﯽ ﺍست. ﺩﯾﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﺎیشی ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻃﺮﺍﺡ ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻠﯿﺮضا ﺣﺴﯿﻨﯽ، ﻃﺮﺍﺡ ﮔﺮﺍﻓﯿﮏ ﻣﻬﺪﯼ ﺩﻭﺍیی، ﻋﮑﺎﺱ ﺍﺷﮑﺎﻥ ﻣﺴﺘﯽ، ﺩﺳﺘﯿﺎر ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‌ﺭﯾﺰ ﻋﻠﯿﺮضا ﺣﺴﯿﻨﯽ، ﻣﻨﺸﯽ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﯿﮑﺎ ﺯﻧﺪی ﻣﺪﯾﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﭘﮋﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ، ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺕ ﻓﺮﯾﺪ ﺣﺴﯿﻨﯽ، ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺭﺳﺎنه‌ﺍﯼ ﺁﯾﺪﺍ ﺍﻭﺭﻧﮓ هستند. این نمایش آبان ماه راس ساعت ۱۹ در سالن ارغنون روی صحنه  رفته است. با رسول کاهانی در باره اجرای نمایشش گفت وگویی انجام داده ایم.

آیا فضای نمایش اسکورسیزی تلفیقی ازفضای تئاتر وسینما است؟
برای من تلفیق این دو فضا جذاب است. ونزدیک کردن این دو فضا می تواند حاوی نکات جدیدی باشد.دوست دارم مخاطب نمایش درحین دیدن نمایش لحظه ای با فضای تئاتری و لحظه دیگر با فضای یک فیلم مواجه بشود. درنمایش بازی عطا عمرانی و خاطره حاتمی تعریفشان در صحنه و جنس بازیشان ،بازی جلوی دوربین است واین دو نفربازی جلوی دوربین انجام می دهند.خارج از قاب دوربین تصویر بردارهم برای تماشاگر بازی می کند . این تفاوت نوع و جنس بازی و نوع  روایت سینما گونه برای من خیلی مهم است .

بنابراین دربازی بازیگران نمایش دو جنس بازی را طراحی کردید؟
تلاش کردم بین دو فضای بازیگری سکته و تفاوت زیادی وجود نداشته باشدوجنس این شیوه بازی زیاد با هم تفاوت ندارد. البته این تفاوت بازی شامل بازی دو بازیگری است که جلوی دوربین تصویر برداری بازی می کنند و سایر عوامل مثل دستیاران صحنه و کارگردان جنس بازیشان یکسان است و در اصل نقش های دیگری را در فیلم مورد نظربرای دوبازیگر مطرح می کنند و بازی جلوی دوربینشان اهمیتی ندارد و نقششان را از روی متن می خوانند تا بازی دو بازیگر فیلم درست از کار دربیاید.

طراحی میزانسن ها و حرکات بازیگران در صحنه آیا از قبل طراحی کرده بودید و یا در پروسه تمرینات به چنین وضعیت و شیوه ای دست پیدا کردید؟
درتمرینات کارهای من دست بازیگر برای ارائه پیشنهاد جنس بازی بازاست.یکسال پیش برای اجرای نمایش چنین ایده ای در ذهن داشتم که یک گروه آماتوری فیلمسازی  درصحنه تئاترفیلمی بسازنند و به مرورزمان حین نوشتن متن تغییراتی به وجود می آمد .درابتدا قرار بود فیلم واقعا در یک مکان حقیقی و نه فرضی ساخته شود وهمزمان با ساخته شدنش ودیدن فیلم ، درآن ورصحنه رکورد کردن دوربین و تمرینات را توسط بازیگران ببینیم.بعد شرایط را تغییردادیم وبه بحث ساخت شدن فیلم بدون انجام تمرین بازیگران جلوی دوربین رسیدیم وبازی بازیگرزنده و بدون واسطه توسط مخاطب دیده می شود ودرادامه به خاطرنوع موقعیت صحنه  به تعداد زیادی بازیگر نیازبود که در صحنه حضور داشته باشند و درنهایت به ساختار تمرین برای آماده شدن گروه برای تصویر برداری نهایی رسیدیم و سایر نقش ها که اهمیت زیادی نداشتند را دستیاران کارگردان بازی کردندو  دراصل کلیت کارو اجرا تبدیل به تمرینی شد برای تشخیص جای مناسب دوربین تصویر برداری فلم مورد نظر.

آیا ایده استفاده از تصویرآنلاین دوربین تصویر برداری بر روی پرده در پس زمینه دکور را از ابتدای کار در فضای نمایش وجود داشت؟
از ابتدا قرارنبود زنده و آنلاین دوربین روی صحنه حضور داشته باشد .

این پخش آنلاین تصاویر فیلمبرداری شده در پرده آیا باعث نمی شود تماشاگر تمرکزش را روی صحنه اصلی نمایش متمرکز نکند؟
چون درنمایش تکرار پلان صحنه عروسی را داریم و درتایم ۵۰ دقیفقه ای نمایش مدام این سکانس درحالات مختلف در قالب یک قصه واحد تکرار می شود. این امرباعث نمی شود تمرکز تماشاگرحین دیدن نمایش برهم بریزد و مخاطب در ذهنش دو فضا را تدوین می کند.

آیا نمایش اسکورسیزی یک نمایش حدیث نفسی است و کارگردانی که در صحنه تصویر برداری می کند برشی از شخصیت خود شما است؟
من ترجیح دادم کارگردان دراین نمایش حضور فیزیکی نداشته باشد وشخص مورد نظرشما فقط تصویربرداری می کند و حضور فردیش را کم کردم و تمرکز را روی تصویر بردار گروه قرار دادم.

 چون این تصویر بردار درحین کارش بازیگران را هدایت می کرد برای من مخاطب این ذهنیت ایجد شد که کارگردان هم هست؟ 
از منظری حرف شما می تواند منطقی باشد و به تصویربردار هم به عنوان کارگردان می شود نگاه کرد.

از این جهت نمایش را حدیث نفسی مطرح کردم که یکی از ذغدغه های اصلی کاری شما در کنارتئاتر فیلمسازی است؟
این نظر را قبول دارم و به فیلمسازی علاقه دارم. موقعی که فیلمسازی می کنم هم نورپردازی ،هو فیلمبرداری و طراحی  انجام می دهند. گروه فیلمسازی در نمایش اسکورسیزی هم چنین فیلمسازی می کند و نگاهم به فیلمسازی این گونه است و این فضا را در نمایشم مورد استفاده قرار دادم.

با رشد تکنولوژی دیجیتال و به باآمدن دوربین های ارزان قیمت چند منظوره راه فیلمسازی برای جوان ها باز شده است؟
بله، شرایط خیلی آسان شده است .اما نشان دادن چنین فضایی در نمایش مد نظرم من نبوده است والبته برداشت های متفاوتی از مضمون فیلم می توان داشت و برداشت شما هم اشتباه نیست.

در نمایش از دو لهجه آذری وکردی استفاده می کنید. کارکرد لهجه در نمایش شما چگونه است؟
بیشتر جنبه زیبا شناسانه دارد و برای من هیجان انگیز است که شخصیت نمایشم کردی و یا آذری صحبت کند و داد و بی داد راه بیاندازد. قبل ازمن هم خیلی ها از لهجه درکارهایشان استفاده کرده اند.و درنمایش های بعدیم هم از لهجه استفاده می کنم.

به چه دلیل از لهجه خراسانی که به آن تسلط دارید استفاده نکردید؟
در کار قبلیم از لهجه نیشابوری استفاده کرده بودم و دوست داشتم  لهجه های دیگری را مورداستفاده قرار بدهم..

 گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی