در این اجرا متنی وجود ندارد

به گزارش تیوال به نقل از ایران تئاتر
 شناسه مطلب: 65035

شهره سلطانی بازیگر ارزشمند تئاتر در نمایش هیچ در هیچ می کوشد در فضای متفاوت بازی جدیدی از خودش در کنار بزرگانی مثل سیاوش طهمورث و اصغر همت ارائه کند.

شهره سلطانی بازیگر – کارگردان باسابقه تئاتری فارغ التحصیل موسیقی ازدانشگاه آزاد است .شروع فعالیت درتاتر با نمایش گلدونه خانوم در سال  ۱۳۶۶ ،شروع فعالیتش در تلویزیون در سال ۱۳۶۹و شروع فعالیت سینمایی با بازی درفیلم سه مرد عامی (سیامک شایقی) در سال ۱۳۷۲ آغاز شده است .شهره سلطانی با بازی درمجموعه ماندگار روزی روزگاری (امرالله احمدجو) به شهرت رسید و در چند مجموعه، موفق ظاهرشد و به عنوان یک بازیگر توانای تلویزیونی به محبوبیت رسید.خانه سبز (بیژن بیرنگ، مسعود رسام) و همسایه ها (محمدحسین لطیفی) ،قرمز (فریدون جیرانی) ،سه مرد عامی ،شلیک نهایی ( محسن شامحمدی)، رستوران خانوادگی ،جوانی ،برای آخرین بار،(اکبر منصور فلاح،) ، ناتمام ،هشتمین خوان ازکارهای ماندگار بازیگری سلطانی محسوب می شوند .سلطانی برنده جایزه بهترین نمایش نامه نویس از پانزدهمین جشنواره تاتر فجر برای بازی در نمایش شعبده و طلسم شده است و کارگردانی آخرین حکایت فرهاد از اجراهای موفقش محسوب می شود وسال قبل موفق شد نمایش پینوکیا را درتماشاخانه ایرانشهربابازی خودش ، محمدنادری و پرستو گلستانی باموفقیت اجرا کند .هیچ درهیچ درتالارقشقایی به طراحی وکارگردانی سیاوش طهمورث ازشنبه ۱۵ تا جمعه ۲۱ آبان ماه ساعت ۲۰:۳۰ به  روی صحنه رفته است . دراین اثرنمایشی اصغرهمت، عزت‌الله مهرآوران،محمد حاتمی، شهره سلطانی، مینا عبدی وسیاوش طهمورث به عنوان بازیگرحضور دارند .یا این بازیگر باسابقه درباره همکاری و حضورمتفاوتش درنمایش هیچ در هیچ گفت وگویی انجام داده ایم.

سال قبل نسبت به امسال در تئاتر پر کارتربوده اید. آیا پیشنهادات کاری خوبی برای حضور نداشتید؟
بله، سال قبل سه نمایش روز والنتینبه کارگردانی منیژه محامدی ، پینوکیا و مهمان سرای دو دنیا را بازی و یا کارگردانی کردم و سال پرکاری برایم بود.

نمایش مهمانسرای دو دنیا هنوز اجرای عمومی نداشته و در جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفت؟
کارگردان این نمایش جوان بود و من تلاش کردم تجربه ای دراین نمایش به دست بیاورم.اما ازکلیت اجرا راضی نبودم.امسال هم چند پیشنهادکاری داشتم ، اما با توجه به وسواس ودقتم درانتخاب هایم ،این پیشنهادات را نپذیرفتم.دقتی که در تئاتر دارم شایددربازی درسینما و تلویزیون کمتر باشد .تئاتربرایم مهم و جدی است و تلاش کرده ام کارهای قابل دفاع وآبرومندی را انتخاب کنم .با توجه به تجربیات ارزشمند و خوبم با سیاوش طهمورث  در سال های قبل پیشنهاد ایشان را بدون هیچ درنگی پذیرفتم.من ازدوران نوجوانی برای سیاوش طهمورث بازی کرده ام و ارتباطمان همیشه تداوم داشته است و ایشان لطف دارند و با اولین بازیگری که برای کارهایشان تماس می گیرنند من هستم.این آگاهی و شناخت را دارم موقعی که با سیاوش طهمورث همکاری می کنم ، یک دنیا تجربه پشت اندیشه هایش قرار دارد وبا اطمینان و فراغ بال روی صحنه می روم. حضور نام های بزرگ بازیگری از قبیل محمد حاتمی و اصغر همت هم غنای  کار را بیشتر کرد و همه تلاش می کنیم در کنار هم یک تجربه متفاوت داشته باشیم.

اجراهای این چند ماه اخیر در سالن قشقایی حاوی تجربیات زیادی برای گروهها و تماشاگران این سالن است؟
درست است. اما در این اجرا متنی وجود ندارد و کاربداهه ای محسوب می شود و یک روزهم تمرین نداشتیم. فقط درحد یکی – دوساعت با کارگردان  گپ و گفت داشتیم و دیگر هیچ.

بنابراین تمرینی برای نمایش هیچ در هیچ انجام نشد؟
به من فقط توضیحی در باره فضای کار داده شد و خیلی وحشت کردم و همین آلان در سب اول اجرا هم هنوز این احساس با من وجود دارد. من اجازه ندارم در باره صحیت های کلی که سیاوش طهمورث با ما انجام داد حرفی بزنم.قرار براین است ما روی صحنه بیایم و خودشان روی صحنه موضوعی را مطرح کنند و به نوعی روی صحنه ما را کارگردانی کنند .این کار شبیه اجرای یک موسیقی است و در یک اثر و قطعه موسیقیایی یک نوازنده شروع به کاربداهه می کند و بقیه نوازندگان باید در راستای کار و بداهه او حرکت کنند تا یک موسیقی خلق بشود.

 آیا در این نمایش فقط به فرم توجه می شود؟
بیشتر یک موضوع اجتماعی مطرح می شود و فقط قرار نیست ما بازیگران روی صحنه حرف بزنیم.

آیا توضیح کارگردان برای بازیگران نمایش متفاوت است؟
نه، توضیح کلی برای همه بازیگران یک جور انجام شد.

شما همیشه در نمایش هایی بازی کرده اید که متن مشخصی داشته اند؟
بله، همیشه اینگونه بوده و من روی متن و شخصیتی که قرار بوده بازی کنم ، تمرکز و فکر انجام می دادم تا نقش را درست ازکار دربیاورم و معمولا در پروسه تمرینات نقش قوام و شکل واقعی به خودش می گیرد.

آیابازی در این نوع نمایش ها برای بازیگر درحکم سورپرایز است ؟
یک سوپرایز بسیار وحشتناکی است.

آلان ذهنتان پر از علامت سوال است؟
خیلی سوال در ذهنم وجود دارد. روز اول به سیاوش طهمورث گفتم من خیلی می ترسم. ایشان گفت نترس تو بازیگر توانمندی هستی و از پسش برمی آیی. این وحشت من ، وحشت اجرا نیست ،دلهره و وحشتی روال و روتینی است که در هر نمایشی حتی تا شب سی ام اجرا با ما همراه است.من این دلهره و وحشت را خیلی دوست دارم و مطمئن هستم که سیاوش طهمورث با هدف و برنامه به سراغ روی صحنه بردن این نمایش رفته است .

زیرساختی که در نمایش مورد توجه کارگردان است بر اساس چه شرایطی به وجود آمده است؟
قرار است ما بیایم روی صحنه و ببینیم چه چیزی پیش می آید. شاید موضوع که در نمایش مطرح می شود در یک شرایطی برای ماها رخ داده بشود و در صحنه تسری پیدا کند. البته این هیچی که در مورد نمایش مطرح کردم به این معنی نیست که بدون هیچ داشته ای بخواهیم بازی کنم.

با ناشناخته ها مواجه شدن چه حسی برایتان دارد؟
به عنوان بازیگری که بالغ بر ۲۶ سال تجربه بازیگری روی صحنه دارم.قرار است درنمایش هیچ درهیچ یک چیز جدید را کشف کنم .این چیز جدید هم به خود شخصیم مرتبط است و هم به فضاو اجرای نمایش و درکنارش با دوستان بازیگری که سالها با آنها کار مشترک زیادی انجام داده در این پروسه و موقعیت همراه بشوم و از تجربیاتشان هم استفاده کنم . یک روز اجرا ممکن از محمد حاتمی نکته جدیدی بیاموزم و روز دیگر از اصغر همت باتجربه .دراین هنگام است که پی می برم که این آدمها به چه شیوه های دیگری هم می توانند دربازی بر بازیگر مقابلشان تاثیر داشته باشند . البته  طبق گفته آقای همت ایشان در دهه پنجاه تجربه بازی با چنین فضایی را در شرایط دیگری داشته اند .

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی