یادداشت هوشنگ گلمکانی برای نمایش «ماربازی»

از اسم برخی نمایش‌های این سال‌ها اصلا نمی شود موضوع شان را حدس زد. «ماربازی» هم که اکنون در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است، یکی از این نمایش هاست؛ نوشته صحرا فتحی به کارگردانی سعید دشتی.
این نمایشی ست درباره روابط زن و مرد در جامعه شهری معاصر که پر از سوتفاهم و عدم درک متقابل با سویه های ابتذال و رفتاری که خاص همین دوران ست؛ متن خوب نمایش باعث شده با وجود میزان سن ایستا و ساکن و ساده نمایش (حرف های زن و شوهری خطاب به دکتر روانشناس غایب و خارج از قاب، یک به یک به تناوب و در زمان های مختلف) که البته در خور متن‌ست، با بازی‌های خوب دو بازیگرش (بهاره رهنما و کامبیز دیرباز که با وجود تحصیل تئاتر در این سال‌ها دور از صحنه بوده) نمایش «ماربازی» کشش و جذابیت کافی برای تماشاگر داشته باشد و روی خطی باریک، بدون غلتیدن به لودگی و ابتذال، روایتی آشنا باشد از حکایت های آشنای پیرامون‌مان.