یادداشت «دکتر جمشید ملکپور» پژوهشگر تئاتر (مولف کتاب تاریخ ادبیات نمایشی در ایران) برای نمایش «اوستاد نوروز پینه دوز»

من با توجه به شناختی که از متن داشتم با احتیاط به دیدن نمایش «اوستاد نوروز پینه دوز» رفتم. چرا که مطمئن نبودم که کارگردان چه شیوه‌ی اجرایی برای این متن انتخاب کرده است که اثر بتواند با مخاطب امروزی رابطه برقرار کند و همینطور ارزشهای اجرایی آن به نمایش گذاشته شود. چنین متن هایی به راحتی میتوانند کارگردان را گمراه کرده و ساده انگارانه تلقی شوند.

اما دکتر امینی نه از متن کاری لاله زاری ساخته و نه به‌کلی از اصالت آن بدور افتاده است. اجرا به دقت تمرین شده، تمام عوامل آن از صحنه پردازی و بازیگری و  میزانسن در خدمت خواست و برداشت کارگردان عملکرده خوبی دارند و تماشاگر در عین این که اجرایی در لباس معاصر از این متن کلاسیک تاتر ایران می بیند با تاریخ پدیداری اثر هم ارتباط برقرار می‌کند. تنها اختلاف سلیقه من (که سلیقه ی شخصی من است و میتواند درست هم نباشد) در کاربرد موسیقی و ترانه ها است که می توانست از اپرت های ایرانی، پیش پرده خوانی و تقلید باشد تا تماشاگر بیشتر با زمینه‌ی فلکوریک و فرهنگی اثر آشنا شود. بدون شک در آشفته بازار  تاتر ایران انتخاب چنین متن هایی برای اجرا شجاعت می خواهد و پشتکار و اعتقاد.

دکتر جمشید ملکپور
نهم تیرماه ۱۳۹۸