در رابطه با متن «پنجره کوخ» توضیح دهید؟
داستان این نمایش درباره خانوادهای است که در مرکز شهر زندگی میکنند و اتفاقاتی برای آنها رخ میدهد. اتفاقاتی که هرروز برای ما هم رخ میدهد. فقط ما به آنها دقت نمیکنیم. نمایش «پنجره کوخ» سعی در بیان این موضوع دارد که اگر برای ما این مسائل اتفاق بیافتد چه انتخابی خواهیم داشت مسائلی که نمیشود از کنار آنها سرسری رد شد و یا توجهی به آنها نکرد. مسائلی که پرداختن به آنها برای ما باید اهمیت بیشتری داشته باشد اما شاید خیلیها به آن حتی توجهی هم نکنند.
چطور شد که نمایشنامه«پنجره کوخ» رو انتخاب کردید؟
حدود یک سال پیش بود که من نمایشنامه همه پسران من نوشته آرتور میلر رو برای اجرا انتخاب کردم. موضوعاتی در نمایشنامه همه پسران من وجود داشت که من مشتاق بودم تا اون متن رو اجرا کنم اما سعی داشتم اجرای ایرانی باحال و هوای امروزیتر روی صحنه ببرم به خاطر همین با آقای جاویدی مشورت کردیم و با یک ایده اولیه داستانی رو آقای جاویدی نوشتن که تماماً داستان و کل نمایشنامه قلم ایشان است و برگرفته از آن ایده اولیه است.
آیا نمایش «پنجره کوخ» اقتباسی از نمایشنامه «همه پسران من»؟
نه بههیچوجه من تحت تأثیر اون نمایشنامه بودم اما وقتی شروع به نوشتن این نمایشنامه کردیم از اون متن فاصله گرفتیم و من هم خیلی علاقه داشتم تا یک نمایش ایرانی کارکنم. «پنجره کوخ»یک ساعت از زندگی مردم مرکز شهر تهران رو نشون میدهد. قرار گرفتن در این فضا بهمراتب ملموستر و قابلفهمتر از فضایی است که مخاطب با آن بیگانه است سفر به زمان جنگ جهانی دوم برای خودم هم جذابیتی نداشت و شاید این نگاه ماست و تجربه ایست که میخواهیم با مخاطبانمان به اشتراک بگذاریم. نگاه به زندگی امروز ما در این شهر و روایتی از یک خانواده که نماینده قشر متوسط جامعه هستند. اتفاقاتی که هرروز شاهد آن هستیم یا مدام از دیگران درباره آنها میشنویم.
نحوه اجرا این نمایش به چه شکل هست و در چه غالبی اجرا میشه؟
بخشی از نماش رئالیستی است و بخشی از نمایش روایتی سورئال دارد. ما در این نمایش یک ساعت از زندگی عادی یک خانواده را میبینیم اما در بخش دیگر فضای ذهنی افراد داستان را به تصویر میکشیم تفکرات رویاها و ذهنیات اشخاص داستان. این نمایش روایت گر برخورد افراد با حوادث مختلف و نوع نگاه هر شخص بعد از برخورد با مشکلی رو نشون میده تأثیر تفکرات مختلف و گاهی عجیب یا دور از انتظار شکهای بیهوده ناامیدی و باورهای غلط و امید داشتن به پایداری یک زندگی همه و همه با وقوع یک حادثه نشان دادن زندگی واقعی اما بدون هیچ پردهای در مقابل مخاطب تا رسیدن به قضاوت درست بدون دخالت برداشتهای غلط و باورهای نادرست که بخش زیادی از زندگی ما را به خودشان اختصاص دادهاند.