یاداشت امیرحسین جوانی، کارگردان نمایش «در انتظار گودو»

به نام اسم اعظمش

در جهان وسیع ادبیات نمایشی، متن «در انتظار گودو» به علت پر رمز و راز بودنش همیشه برای اهالی تئاتر در همه ی زمان ها جایگاه و معنای ویژه ای داشته است.
متنی که شاید بیشترین تفسیر ها و تاویل های غلط به آن وارد شده است!
آن زمان که صحبت از خواندن این اثر باشد، بی هیچ دغدغه ای خواندن این اثر را آغاز می کنیم. اما اگر شما یک گروه اجرایی تئاتر باشید و تصمیم به اجرا بردن این اثر نمایید بی دغدغه و بی جسارت نمی توانید کار بر این متن را آغاز نمایید.
پس از شروع تمارین خود ناگاه سیل انوار سرخ و سپید بر سرتان فرو می ریزد!
که نکند مخاطب اثر را درک نکند، نکند برداشت های نابجا بکند، نکند حوصله اش سر برود، نکند تفسیرهایش در سطح بماند و گودو را خدا نام نهاند و سبک اثر را ابزورد بنامد و نویسنده اش را سردمدار پوچی کند!
و تمام تلاشهایتان در خلاف جهت دیدگاه نویسنده و خودتان تباه شود.
زیرا نه نویسنده‌ی اثر، اثرش را ابزورد (در معنای غلط پوچی !) می داند و نه شما پس از خواندن، تحلیل و جزئی نگری بر این شاهکار به پوچی می رسید.
اصلا من از شما می پرسم نویسنده ای که نام اثرش را می گذارد.
 En attendant Godot(در انتظار گودو به فرانسوی)  در رد پوچی و سکون حرف می زند یا در ستایش اش؟
من می گویم در ردش! اگر شما می‌گویید در ستایش اش برایتان جوابی دارم. واژه‌ی attentistes در فرانسه که به معنای ناظر بی تفاوت است، خواستگاهی دارد. این واژه در زمان جنگ جهانی رواج پیدا کرد.
آن زمان که رژیم فاشیستی و دست نشانده هیتلر در مناطقی اشغالی اش و از جمله بخش هایی از فرانسه را در دست داشت، فعالان نهضت مقاومت فرانسه این واژه را به کسانی نسبت می دادند که با وضعیت موجود و اشغالگران سازش کرده اندو وضعیت نابسامان کشورشان را پذیرفته اند!
حال اگر به شما بگویم که نویسنده ی «در انتظار گودو» یعنی ساموئل بکت فقید از فعالان اصلی نهضت مقاومت فرانسه بوده می شود فهمید استراگون و ولادیمیر نماینده‌ی کدام دست انسان ها هستند و هدف بکت از نوشتن«در انتظار گودو»  چه بوده است؟
حال اگر باز ازتان پرسش شود که این اثر در رد سکون است یا در ستایش‌اش.
گمان کنم می‌ شود به جواب درست دست یافت و اگر هنوز می‌گویید در ستایش‌اش پس اگر روزی شنیدید نلسون ماندلا در ستایش نژاد پرستی حرکتی کرده بوده است تعجب نکنید!
بیایید صادق باشیم، همان طور کن از ماندلا انتظار نمی رود از نژاد پرستی خوب بگوید از بکت نیز انتظار نمی رود از پوچی و‌سکون و مفاهیمی از این دست سخن بگوید زیرا خودش هیچگاه این چنین نزیست و از کوزه همان برون تراود که در اوست.
به هر حال ما نیز به عنوان یک گروه اجرایی سعی کردیم در فرم و اجرای این اثر ساختاری را تشکیل دهیم که از مضامین این چنینی دور باشد و نیز حوصله تان سر نرود و از تامل و تماشای لحظه لحظه اثر لذت ببرید و در آخر بیش از سکون به حرکت فکر کنید.

امیرحسین جوانی کارگردان نمایش «در انتظار گودو» اجرا شده در فستیوال ثمر
اواخر سال نود و هفت