نمایش›بعد از این

روایتی زنانه از سیمرغ عطار
دکتر سحرصنیعی
جامعه شناس سیاسی
هنر تئاتر دارای اصالت عظیمی است که در بدنه ی خود فرهنگ و جامعه شناسی را قرار می دهد، که تنها به زایش یک اثر هنری محدود نمی شود بلکه بر بسیاری از هنرها توجه دارد، مانند نقاشی ، ادبیات، موسیقی،عکاسی و....
نمایش "بعد از این" کاری مشترک از ندا شاهرخی، ژان لویی اکل و یاسمن خواجه ای است که ترکیب نمایش با ادبیات کلاسیک ایرانی بوده که هنرهای بسیاری را در لایه های عمیق معنایی گنجانده است.
نمایش بعد از این نگاهی متفاوت به سیمرغ عطار دارد و به گونه ای دیگر این روایت را باز تفسیر می کند، بدین سان هر فرد از نگاه و دنیای خودش از سی مرغ شدن سخن می گوید، زنانی که هر کدام از طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر و فنا شخصی خود که با سرنوشتاشان ارتباط تنگاتنگی پیدا کرده صحبت می کنند و موانعی که آنها را از حس سیمرغ شدن باز داشته و راه شان را به این مسیر دشوار ساخته و در جامعه شناسی سنتی و تعصب گونه دسترسی به آن ابر انسان ... دیدن ادامه ›› را برایشان سخت نموده است. مرغان "بعد از این" پنج زن هستند که در سر سودای سیمرغ شدن دارند و هر کدام با علم به مراحل زندگی خود هدف خویش را برگزیده و به سوی کمال گام بر می دارند. این مرغان جزئی از یک کل به شمار می آیند که از من وجودی فراتر رفته و به همین دلیل تماشاگر قادر است با مونولوگ هر وادی همذات پنداری نماید.
نمایش بعد از این بر اساس یک ضربان آهنگ شعری، واقعیت عینی و زیبایی هنری خود را شکل داده و در توالی تصویری شاعرانه آفرینش پیدا میکند.
در اینجا باید بگویم نمایش بعد از این جابه جایی مرزهای هنر و ادبیات بوده و آنها را ساختارشکنی کرده است،در این اثر ارزش گذاری زییاشناسی تنها معطوف به مونولوگ ها نبوده بلکه حوزه موسیقی را در بر می گیرد. این اثر که تجربه های زنانه را در اندامواره اش جای داده حتی با موسیقی زنانه مخاطب را محصور و تا انتهای نمایش همراه می سازد.
خلاقیت هنری در "بعد از این"، انفرادی نیست بلکه جمعی است.
و این مسئله به نوعی سلطه در هنر را
خاتمه می بخشد و تملک بر هنر و ادبیات را می کاهد