بانوی آوازخوان همان چیزیست که این روزها در فضای تئاتر کمرنگ شده؛ یک مجموعهی درست و حسابی و جذاب با جزییات فکرشده به دور از هیاهوی سالنهای بزرگ و دکورهای پر زرقوبرق. همه چیز از بازیهای درخشان گروه بازیگران تا موسیقی شنیدنی و البته متناسب با فضای نمایشنامه تا جزییات دقیق طراحی صحنه در خدمت متن وجدی معووض است. این اجرا چیزی کم از فیلم دنی ویلنو ندارد و همپای آن میتواند شگفتزده کند و از مخاطب برای تکتک شخصیتها همدلی و همراهی بگیرد و البته به آن پایان تکاندهنده ختم شود. با این تفاوت که در فیلم تنوع لوکیشن و بازیگر در پیشبرد قصه نقش بسزایی دارد اما اینجا چهار بازیگر به سرعت با تغییر لحن و فضا موقعیتهای تازهای خلق میکنند و فرصت جدا شدن ذهن مخاطب از صحنهی نمایش را از او میگیرند
کار بی نظیری بود
از معدود اجراهایی که ارزش چندین بار دیدن داره
موضوع، صحنه، بازی ها و ... همه درجه یک و بی نقص
عالی عالی عالی
خانواده های ما اسیر خشم و نفرت بودن. من این خشم رو از مادرم به ارث بردم، مادر تو وارث خشم من بود، تو وارث خشم مادرتی، تو هم این خشم رو برای دخترت به یادگار میذاری...
این بندو باید پاره کرد...
به همین خاطر خوندن یاد بگیر
نوشتن یاد بگیر
حساب کردن یاد بگیر
...