نمایش›بولشویک

سر دسته ی بازیگران و بازی ها و تمامی آنچه در بلشویک رخ میده ، آقای قائدی ست.که اینو از ردیف اول تا ته سالن و حتی خارج از سالن میشه لمس کرد و شاهد بود.در صحنه هایی که کبدی (شهرام قائدی) نیست، همچی در حالت بشدت کندی پیش میره و مخاطب درحالت تعلیق قرار داره، انگار این کبدیه که باید مخاطب رو پیش ببره و بقیه نتونستن این وظیفه رو بخوبی انجام بدن!و نظر ببیننده رو جلب کنن، با عرض پوزش ولی جز ایشون بقیه کمی از افتضاح ندارن!
پر از حرکات اضافه و اگزجره هستن که فقط مخاطب رو خسته میکنن!
صحنه ای که کبدی کاملاً یک گوشه نشسته و عملاً فعالیت غلیظی توی صحنه نداره ،بازم توجه مخاطب فقط روی کنش و واکنش کبدیه،
نشستن و بلند شدنایی حساب شده و سکوتی بی نظیر ....
و زیباترین لحظه ی این نمایش از نظر من ، خداحافظی کبدی با سارا ست. که بازی ایشون بر بازی پارتنرشون به شدت می چربه .
در منصفانه ترین حالتش فقط آقای قائدی باید تو رورانس مورد تشویق قرار میگرفتن و بقیه خیر !چون فقط بازی ایشون بود که اهرمی بین نمایش و مخاطب بود و متاسفانه بقیه فقط در جهت خلاف ...
بازی قابل احترام و درخور توجه و بشدت دارای برنامه و هدف که مخاطب است
با تشکر از ایشون و خسته نباشید به تمام عوامل بلشویک...