نمایش›اتاق پرو

سلام من این نمایش رو هفته گذشته دیدم، به خوبی مرز طنز و کمدی رو رعایت کرده و در واقع با حرف ها و شوخی های سطح پایین آلوده نشده،
بازی ها رو دوست داشتم
نمایشنامه رو دوست داشتم و اولین بار بود تقریبا که نمایش کمدی می دیدم که واقعا می خنداند نه به واسطه شوخی های سطح پایین به واسطه نمایشنامه قوی و بازی های خوب به خصوص جادوگر و دستیارش عالی بودن
اما با وجودی که ردیف اول کنار درب و نزدیک به خانم کاشانی نشسته بودیم ولی تقریبا اصلا صدای سازدهنی شنیده نمی شد و عملا یه کار بیهوده به نظر می رسید درحالی که می تونست حضورش رو موثرتر نشون بده در کار

خیلی لذت بردم. واقعیتش بعد از مدت‌ها یک طنز کلاسیک خوب دیدم، خندیدم و بعد از گذشت یک ساعت خسته نشدم. ‌
در مورد تئاتر اتاق پرو باید بگم که به راحتی با فضای کار ارتباط گرفتم و همچنین با شخصیت ها و حتی میزان غیر واقعی بودنشان نیز ارتباط برقرار کردم.
استفاده از فاصله‌گذاری به شیوه‌ای که وودی آلن در فیلم‌هایش استفاده می‌کند باعث شد با منطق داستان به راحتی کنار بیام و منتظر باشم تا ببینم وودی آلن در ایران چه چیزی برای مخاطب دارد.
یادم میاد جایی از وودی آلن خوندم، دانشجویی از او پرسیده بود که چه زمانی متوجه می شود که باید فیلم را قطع کند و مستقیم رو به دوربین با مخاطبی که در سینما نشسته و یا در خانه دارد فیلم را تماشا می کند، صحبت کند.
جواب وودی آلن این بود: غریزه ام به من می گوید!
در تئاتر اتاق پرو هرچند که شاید این شیوه توسط خانم نوذری کارگردانی شده بود اما بازی ایمان اصفهانی به قدری روی این موضوع تمرکز داشت که من ... دیدن ادامه ›› به عنوان مخاطب پذیرای این بودم که وودی آلن ایرانی هم نیز به دنبال غریزه اش نمایش را متوقف کرده و با مخاطب صحبت می کند.
روی هم رفته از دیدن این کار بسیار لذت بدم و یک خسته نباشید به همه‌ی اعضای گروه میگم.