نمایش›دستت را به من بده

کاش این اجرا هرگز تموم نشه
کاش هر روز که از خواب بیدار میشم، بدانم که ساعت 19 مردی از تابوت رویاهاش بر میخیزه و در انتها همانجا هم به خواب ابدی میره...
کاش می تونستم تمام مردم دنیا را به تماشای این نمایش دعوت کنم...
هر روز دارم دیالوگ ها را مرور می کنم...
هر روز...

من کی ام؟! باغی که چون با عطر عشق آمیختم
هر اناری را که پروردم به خون آلوده بود
ای دل ناباور من دیر فهمیدی که عشق
از همان روز ازل هم جرم نابخشوده بود
«فاضل نظری»