در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال پرفورمنس دیوار برلین
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 05:25:15
امکان خرید پایان یافته
۲۳ اردیبهشت تا ۲۳ خرداد ۱۳۹۵
۲۰:۴۵  |  ۴۵ دقیقه
بها: ۲۰,۰۰۰ تومان

ویدیو-پرفرمنس آرت
اجرای رقص مدرن روی معروفترین قطعات پینک فلوید

گزارش تصویری تیوال از نمایش دیوار برلین / عکاس: سید ضیا الدین صفویان

... دیدن همه عکس‌ها ››

اخبار

›› «دیوار برلین» تنها تا بیست و سوم خرداد ماه در تالار محراب اجرا دارد.

›› «دیوار برلین»به گلاب آدینه،شیرین بینا و محسن حسینی تقدیم شد

›› نمایش«دیوار برلین»ویژه خبرنگاران و عکاسان اجرا می‌شود

ویدیوها

آواها

مکان

خیابان ولیعصر، چهارراه امام خمینی، تالار محراب
تلفن:  ۶۶۴۰۲۲۸۴

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
با احترام برای گروه محترم یکی از ضعیف ترین کارهایی بود که تا به حال دیده بودم
شایسته محمدی این را دوست دارد
جناب حسین مردی ارجمند درود
تقاضا می کنم از حال و هوای سه خواهر و دیگران بفرمایید.
سپاس.
۰۴ مرداد ۱۳۹۵
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نیم‌نگاهی به پرفورمنس دیوار برلین:
تسلیم یا مبارزه یک ملت با عقاید تحمیلی

علی رحیمی
باشگاه خبرنگاران تسنیم (22خرداد 95)

تحمیل عقاید را باید یکی از ریشه‌دارترین معضلاتی بنامیم که زخم شلاق آن همواره بر تن بشریت نقش‌آفرین بوده و هست. معضلی که همواره در پس قدرتمندتر بودن، بزرگ‌تر بودن، آگاه‌تر بودن، معلم بودن و ... مخفی می‌شود و عقاید یکی را بر دیگری، گروهی را بر گروه دیگر و جامعه‌ای را بر جامعه دیگر مستولی می‌سازد. در حقیقت تاریخ زندگی بشری را در یک تعریف حاشیه‌ای باید در جدال افکار انسانها برای تسلیم یا مبارزه با عقاید تحمیلی خلاصه کنیم و این عصاره اندیشه‌ای ... دیدن ادامه ›› است که از دل ترانه‌های آلبوم «دیوار» اثر به یادماندی راجر واترز و گروه پینک فلوید خیز برمی‌دارد و ستون فقرات پرفورمنس «دیوار برلین» اثر شایان افکاری می‌شود، نمایشی که چند هفته‌ای است تالار محراب را میزبان هنرنمایی خود کرده است.

برای نوشتن در خصوص این پرفورمنس خلاقانه، پیش از هر چیز نیازمند کنکاش در ترانه‌های آلبوم دیوار گروه پینک فلوید هستیم. ترانه‌های جاودانه‌ای که اگر بخواهیم تفکرات حاکم بر این نمایش را به چالش کشانیم چاره‌ای جز شناخت محیط حاکم بر آنها نداریم.

آلبوم دیوار، بازتعریف گذشته راجر واترز است، پسری که پدر خود –که مهم‌ترین پشتیبان زندگی یک فرد محسوب می‌شود- را در جنگ جهانی دوم از دست داده و با عقاید مادر محافظه‌کار و ترسویش، سرخورده و خاموش تربیت می‌شود. وی در دوران کودکی مجبور می‌شود تا روزگار را در مدرسه‌ای شبانه‌روزی سپری کند. زندگی در این مدرسه و تمکین به عقاید مستبدانه معلمان و مسئولان آن، بر سرخوردگی و وحشت وی از بروز افکار می‌افزاید تا آنجا که برای رهایی از این فشارهای روانی، مجبور می‌شود بین خود و دیگران دیواری بکشد و تنهایی و انزوا را به زندگی تحمیلی رجحان دهد. این رویه زندگی اندک‌اندک او را به کام جنون می‌برد؛ اما این دوران زیاد به طول نمی‌انجامد و سرانجام وجدانش بیدار می‌شود و در جستجوی راهی برای آزادی از این عقاید تحمیلی، دیوار میان خود و دیگران را فرو می‌ریزد.

در یک نگاه کلی این خلاصه آلبوم دیوار با تمامی ترانه‌هایش است، ترانه‌هایی که به هنگام نفود به اعماقشان، به راحتی می‌توان با لحظه‌لحظه‌های آن همذات‌پنداری کنیم و حتی در یک گستره جهان‌شمول تر، چهره وحشت زده انسانهای منزوی و بی‌پناهی را کنکاش کنیم که صاحبان قدرت از هر حربه‌ای برای تحمیل عقایدشان بر آنها استفاده می‌کنند و در یک فرآیند مملو از ترس و التهاب، با امید به دنیایی بهتر، زندگی را سپری می‌کنند و این همان چیزی است که به نظر می‌رسد شایان افکاری در پرفورمنس خود بر آن تکیه می‌کند.

نمایش با یک فیلم ویدئویی از دوران حکومت هیلتر و آغاز تحمیل عقاید نازیسم بر عامه مردم -عقیده‌ای که قرار است پس از همه‌گیر شدن در میان مردم این کشور، سیطره خود را به دیگر کشورهای جهان بگستراند- شروع می‌شود و مخاطبان را تا شکست نازی‌ها و پیشروی دو قطب شرق و غرب در آلمان با خود همراه می‌سازد و این تفکر را به تماشاچی القا می‌کند که صاحبان قدرت جدید چگونه به تکاپو برای تحمیل عقاید خود در این مستعمره به جدال می‌پردازند و چگونه مردم بی‌پناهی را که اسیر اندیشه‌های قدرت قبلی بودند، با ایجاد یک خفقان دائمی، زیر سلطه می‌گیرند.

این سلطه وحشیانه را می‌توان در نگاه‌های رنجور مردمی که پس از کشیدن دیوار برلین به نمایش درآمد، ورود ناگهانی سیاه پوشان نقاب زده با رژه خاصشان، ورود گروههای مسخ شده، رقص چکشها و ورود گروههای ماسک‌دار و رفتارهای ویژه آنها با عامه در لحظه‌لحظه نمایش درک کرد. گروهایی که تسلیم عقاید تحمیلی شده‌اند، بی‌هویت و از خود بیگانه هستند و در اجرای دستورات صاحبان قدرت، با ایجاد فضایی مملو از التهاب، ترس و خفقان وظیفه انتشار اندیشه نوظهور را بر عهده می‌گیرند و در این وانفسای دهشتناک بمباران اندیشه‌ها، افکار و عقاید تحمیلی شروع می‌شود، صاحب‌نظران با خلق ایده، نظامیان با زور، معلمان با آموزش و ... به انتشار ایده‌های جدید می‌پردازند و در نتیجه آن عده‌ای عقیده جدید را می‌پذیرند و سر تسلیم فرومی‌آورند، عده‌ای فرار می‌کنند، عده‌ای سکوت می‌کنند و عده‌ای دیگر حاضر به پذیرش نمی‌شوند و به جدال با افکار تحمیلی جدید می‌پردازند حتی در این راه کشته می‌دهند اما راه مبارزه همچنان ادامه می‌یابد و جدال برای تسلیم مبارزان بیشتر و بیشتر می‌شود.

«افکاری» برای نمایش جدال بین مبارزان و اندیشه‌های نوین، پای دو شخصیت مهم جهان یعنی کارل مارکس و استیو جابز را نیز به نمایش می‌کشاند.

مارکس نماد اصلی تفکر کمونیستی بلوک شرق است، تفکری که پایه‌هایش را بر شعار «همه باید مثل هم باشیم» می‌گذارد و استیو جابز - مدیر ارشد اجرایی شرکت رایانه‌ای اپل- اگرچه نمی‌تواند نماد بلوک غرب سرمایه‌داری باشد؛ اما به نظر به واسطه تأکیدی که بر مفهوم خلاقیت فردی دارد بر نمایش تحمیل می‌شود تا «افکاری» بتواند فشارهای دو نحله طرفدار خلاقیت فردی و همرنگی را که به نوعی در دو نقطه مقابل یکدیگر قرار دارند بر این قوم به انزوا کشیده شده به نمایش گذارد. جدال بی‌منطقی که نتیجه‌ای جز ایجاد جامعه‌ای با انسانهای بی‌پناه، آواره، روان‌پریش، خشن و منزوی ندارد.

در گذر زمان وجدان خفته جامعه بیدار می‌شود، بار دیگر جامعه جان می‌گیرد و مبارزه برای رهایی پوست می‌اندازد، دیوار فاصله‌ها فرومی‌ریزد و امید بار دیگر بر جامعه مستولی می‌یابد و نمایش با شکست عقاید تحمیلی به پایان می‌رسد هرچند در این جدال بی‌معنا، خون‌ها ریخته شدند، زندان‌ها مملو از زندانی شدند، زنان و بچه‌های فراوان آواره شدند و ... .

بی‌شک تفکر در چرایی فلسفه تحمیل عقیده را باید به عنوان یک هدف ناب در این نمایش به حساب آورد و به نظر می‌رسد افکاری در این پرفورمنس با تأکید بر همین چرایی، دو هدف متفاوت اما مرتبط را دنبال می‌کند:

هدف اول نمایش نتیجه تحمیل عقاید یک فرد بر دیگری است که متأسفانه در جامعه ما به وفور دیده می‌شود و هر کس بسته به میزان برتریش بر دیگری سعی در تحمیل اندیشه خود دارد و احترام به دیدگاه، سلیقه و نظر یکدیگر یکه گمشده روابط اجتماعی است که نتیجه این رفتار ناآگاهانه می‌تواند به شکل انزوا، انزجار و یا حتی اعتراض نمایان شود و هدف دوم نمایش تحمیل عقاید یک گروه یا جامعه بر گروه یا جامعه دیگر است که ماحصل آن جنگ‌افروزی‌هایی است که در پس یک ایده، یک اندیشه و یا حتی یک عقیده جان می‌گیرند و یک جامعه را به کام نابودی، آوارگی و بی‌پناهی می‌کشاند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با سلام
بنده دیشب اجرا رو دیدم و نظراتم رو می خوام به اشتراک بزارم. رفتن بسمت اجرای کارهای پینک فلوید کار جسارت آمیزی است اما در کنار جسارت نوآوری و خلاقیت هم لازم است. من با دیدن عنوان "رقص معاصر روی کارهای پینک فلوید " کلی ذوق کردم چون هم رقص معاصرو دوست دارم هم پینک فلوید رو . اما ..... این کجا و آن کجا !!!!!
با تمام احترامی که برای هنر و هنرمند قایل هستم و زحماتی که گروه کشیده بودن اما اجرای بشدت ضعیفی رو دیدم عاری از خلاقیت نوآوری و آگاهی.

1- یکی از ضعیف ترین قسمت های کار طراحی لباس بود. لباس ها طور ی بود که انگار اصلا طرح و فکر مشخصی صورت نگرفته بود لباس ها هیچ هارمونی با فضای سوریال اثر نداشت گویی اجرا کنندگان هر لباسی به دستشون رسیده پوشیده بودن :) رنگ ها هیچ تمی نداشت چند نفر زیر پیرهن پوشیده بودن . انگار هیچ تفکری در مورد لباس ها رنگشون تمشون صورت نگرفته بود.

2- حرکات رقصنده ها: ضعیفترین قسمت کار بود رقصنده هایی که جز دو تاشون اصلا به نظر می رسید تجربه رقص معاصر و کلا رقص رو نداشتن روی صحنه ... دیدن ادامه ›› راحت نبودن. طراحی حرکات هیچ هماهنگی خاصی با آهنگ و ریتم نداشت. چطور میشه حرکات بی معنی چند نفر روی صحنه رو اسمشو گذاشت "رقص معاصر"!!!!!

3-به نظر بهتر بودن چند تا از کلیپ های سوریال و زیبای پینک فلوید رو میدیدن (High Hopes) که سرشار از ایده های ناب است حداقل از همونا تقلید میکردید فضای کار اثر شما هماهنگی با فضای اثر وال نداشت . خیلی سطحی و عجله ای انگار کار شده بود. هیچگونه غافل گیری فضا سازی ویژه ای در کار نبود.

قسمت های آخر کار بنظرم باز بهتر بود صحنه دادگاه با وجود ضعف هایی باز نماشی تر و بهتر بود .

اجرای کارهای فوق العاده پینک فلوید جسارت و اعتماد بنفس ویژهای می خواد ، اجرای این شکلی اما اعتماد بنفسی فرازمینی می خواد که انگار آقای کارگردان ازون برخوردار بودن :)
بهرنگ و پرند محمدی این را خواندند
بیتا نجاتی، ابرشیر، پرندیس و شایسته محمدی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید