نمایش›انسانم آرزوست

نمایش بسیار جذابی بود و تماشای آن را در روزهای باقیمانده به دوستان پیشنهاد میکنم. در حالیکه سنت سیاه بازی بر کمدی صرف کلامی و البته مقداری رقص بنا شده است هنر آقای فتحعلی بیگی این است که تئاتر جدید و مصالح آنرا با سنت قدیمی ادغام میکند. در نتیجه شاهد نوعی از تئاتر سنتی سیاه بازی هستیم که دیگر فقط به طنز کلامی اتکا ندارد بلکه بازی تئاتری با تمام مختصاتش نقش مهمی در آن برعهده دارد. در نمایشهای آقای فتحعلی بیگی برخلاف سیاه بازیهای سنتی محور اصلی فقط سیاه نیست و سایر بازیگران منفعل و کیسه بوکس شوخیهای سیاه نیستند بلکه در حالیکه سیاه به ظاهر باز هم در مرکز نمایش است اما بار طنز و کمدی به خوبی بین تمام بازیگران تقسیم میشود. در حالیکه در سیاه بازی سنتی فقط موضوع هجو قدرتمندان و ثروتمندان در میان است کارهای ایشان تمام معضلات اجتماعی را موضوع هجو و انتقاد قرار میدهد از جمله ظاهرسازیها و خرجهای اسراف گونه برای مراسم مذهبی درعین بی توجهی به وضعیت ضعفا در جامعه، فساد اخلاقی مردم و سیستم اداری و بی مسئولیتی و فردگرایی بیمارگونه که اینبار مورد نقد قرار گرفته بود. بعد از سالها که کار جذاب رام کردن زن سرکش را از ایشان در همین تئاتر سنگلج دیده بودم و بسیار هم عالی بود باز هم یک کار خوب دیگر از ایشان دیدیم و امیدواریم این مسیر را تداوم دهند.
کار البته میتوانست بهتر هم باشد. نقش پیر و چراغ، زیادی رو و شعاری بود و نیازی به آن نبود چون خود نمایش به خوبی حرفش را میزند. دو اجرای پشت سر هم برای این کار طولانی هم یک مقدار باعث خستگی برخی بازیگران شده بود و در بعضی جاها نمود پیدا میکرد. اما از اینها که بگذریم کار بسیار ارزشمند و جذابی بود که تئاتر ایرانی به این نوع کارها نیاز زیادی را احساس میکند!
سپاس از جناب فتحعلی بیگی که چراغ نمایشهای سنتی را در تئاتر ایرانی بدون غلطیدن به وادی هزل و ابتذال روشن نگه داشته اند و تمامی بازیگران و عوامل اجرایی نمایش.