این نمایش رو هفته ی پیش به زبان فارسی دیدم ولی فرصت نشد که تا الان نظرم رو بگم.
در کل نمایش خوب و لذت بخشی بود و دوست داشتم ولی بنظرم زمانش
... دیدن ادامه ››
بیش از حد طولانی بود و محتوای نمایش ظرفیت 100 دقیقه رو نداشت. شاید اگر بعضی از میزان سن های ضعیف رو حذف و ریتم نمایش رو سریعتر می کردن، تجربه ی خیلی لذت بخش تری می شد.
داستان: خیلی تاکید شده بود همه جا که نمایشنامه در پولیتزر درام 2017 سوم شده. همچنین در سالن های متوسط برادوی هم یه اجرا رفته. خودم نتونستم متنش رو از اینترنت گیر بیارم و بخونم اما با توجه به اجرا، متنی متوسط/خوب به نظر می رسید. ارجاعات فرهنگ عامه زیادی توش بود که با یک بار دیدن متوجه همش نمی شید. همچنین بسیار دیالوگ محور بود و اکثر میزان سن های گرم کردن به نظرم استعاره ای بود .
صحنه و لباس و گریم و نور: زمین فوتسال تو صحنه جالب بود که البته مطمئن نیستم تو متن بوده یا ایده ی عوامل. نمی دونم چرا چمن بود کف زمین، با توجه به این که هم فوتسال بود و هم داستان تو سالن سرپوشیده بود. شاید برای راحتی اجرای حرکات بازیگران یا حذف صدای کفش روی زمین بوده. لباس و گریم و نور رو هم به شخصه دوست داشتم و کافی بود به نظرم.
بازی: بازی ها همه تقریبا خوب و در یک سطح بود و خسته نباشید میگم به بازیگران، اما به شخصه بازی خانم ها حق وردیان، پیرویسیان و جبرئیلی بیشتر تو ذهنم مونده، شاید به این دلیل که دیالوگ های این دوستان رو بیشتر متوجه می شدم. دیالوگ ها تاحدی سخت و نصفه نیمه به گوش می رسید. البته شرایط سالن تاثیر زیادی داشت و صدا رو خفه می کرد. صحنه ی بزرگ و فاصله تاحدی زیاد با تماشاچی هم البته تاثیر گذار بود. فکر کنم در بروشور بود که بیان شده بود که قرار نیست تماشاچی تمامی دیالوگ ها رو متوجه بشه و باید حس مکالمات بی سر و ته گروهی نوجوون کم سن ایجاد بشه، اما اینکه در بیشتر نمایش این شرایط باشه فکر نمی کنم که مد نظر کارگردان بوده باشه.
پ.ن: از لحاظ طراحی گرافیکی تیزر ها و بروشور و غیره، خیلی خوب عمل شده بود و در کمتر نمایشی مشابهش رو میشه دید. پوستر البته زیاد جالب نیست و باعث جلب توجه نمیشه.
پ.ن2: نمایشگر اگه تنها به عنوان بیلبورد برای نشون دادن نتایج بازی ها و تبلیغات استفاده می شد خیلی بهتر بود. مخصوصا صدای راوی (یا زنوفون به قول بروشور) خیلی نچسب و اعصاب خورد کن بود. وقتی یک نمایش صحنه ای نسبتا بزرگ، بازیگران زیاد با دیالوگ های سریع و یک نمایشگر بالای صحنه داره، به سختی خواهد توانست توجه تماشاچی رو متمرکز کنه روی روایتش. حالا شما بیا یه صدای دیگه که به صورت رندوم پارازیت و تیکه می ندازه رو هم اضافه کن.
در کل نمایش خوبی بود و اگر سختگیر نباشید خوشتون خواهد اومد.