یادداشتی پیرامون نمایش هجوم به نویسندگی علی صفری و کارگردانی رها حاجی زینل
چندی پیش در جایی خواندم که شخصی از بزرگان تئاتر گفته که تئاتر امروزی
... دیدن ادامه ››
تئاتری نیست که برای مخاطب نتیجه گیری کند و به او پاسخ ارائه دهد. تئاتر باید بتواند سوال ها و چالش هایی در ذهن تماشاگر هنگام خروج از سالن طرح کند و تماشاگر تمامی این سوال ها را در ذهن بررسی کند و به آنها بیاندیشد.
نمایش هجوم به معنی کامل نوع نمایشی بود که در ذهن مخاطب پرسش طرح می کرد اینکه اگر انسان از مرگ( که قطعا طبیعی ترین حق هر انسان و یک گونه از موهبت الهی است ) محروم گردد چه بلایی سر انسان و انسانیت می آید؟ مسئولیت های انسان به چه شکل تغییر می کند؟
در فاصله خانه تا تماشاخانه ارغنون این سوال در ذهنم تکرار می شد که اگر الان متوجه بشوم امکان مردن در من وجود ندارد چه کارها می توانم بکنم؟ در انتها ترسی برایم به وجود می آمد که سرنوشت دنیا و انسانیت در این حالت چقدر شوم و وحم آلود می توانست باشد؟
کارگردانی جذاب و استفاده از المان های مختلف برای نشان دادن مکان ها و لوکیشن های اجرا یکی از تکنیک های خلاقانه این نمایش بود. بازی خوب و پخته بازیگران در نقش هایشان به خصوص بازیگر نقش کشیش (که برای من فوق العاده جذاب بود ) نشان از هدایت بازیگری خوب رها حاجی زینل کارگردان کار بود. علی صفری با این متن نشان داد که توانایی فوق العاده ای در نویسندگی دارد و حالا پس از دو اثر متوالی جذاب آشویتس زنان و هجوم انتظار ها برای اثر بعدی را برای این جانب بسیار بالا برده است. بدون هیچ تردیدی به تماشای این اثر بروید.