در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش وقتی کبوترها ناپدید شدند
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 14:26:03
از اردیبهشت ۱۳۹۸
۱۷:۰۰ و ۲۱:۰۰
بها: ۶۰,۰۰۰ تومان

درباره این نمایش:
این نمایش که ماجرای آن در دوران جنگ جهانی دوم می‌گذرد، پس از ۸ ماه تمرین از نیمه اردیبهشت ماه در تئاتر مستقل به صحنه می‌رود.



›› فروش اینترنتی بلیت در دیگر سایت‌های محترم انجام می‌شود

شبکه‌های اجتماعی تئاتر مستقل تهران: اینستاگرام

اخبار

›› «وقتی کبوترها ناپدید شدند» بازیگرانش را شناخت

›› حکایت آدم‌هایی که برای حفظ زندگی و منافع شخصی رنگ عوض می‌کنند

مکان

ضلع شرقی چهارراه ولیعصر (تئاترشهر)، خیابان رازی، نبش کوچه زندوکیل، پلاک ۵۰ (خیابان حافظ، خیابان نوفل‌لوشاتو، خیابان رازی، نبش کوچه زندوکیل، پلاک ۵۰)
تلفن:  ۶۶۹۷۹۷۴۱

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سالها پیش نقدی برای فیلم عامه پسند تارانتینو میخوندم که منتقد نوشته بود باید در مورد این فیلم چی گفت؟ چی نوشت؟ وقتی همه چی خوبه و سر جاش اصلا میشه در مورد این اثر خوب حرفی زد؟ حالا برای این نمایش کاملا بر عکسه. این نمایش به حدی بد و زننده ست که نمیشه بگی چی بد بود. فقط کافیه بگی افتضاح بود.
هر چی به پایان نمایش نزدیکتر می شدیم بیشتر به این موضوع فکر می کردم که هشت ماه تمرین برای همین نمایش بوده یا کلا نمایش رو اشتباه اومدم. جناب کوشکی بزرگوار هشت ماه تمرین کرده که همچین بازی بی نظیری ارایه بده؟ هشت ماه تمرین و این طراحی صحنه؟ بنظرم به جز خانم حاتمی که نقششو عمیقتر بازی کرد بقیه در حد یه نمایش نامه خوانی ظاهر شدن. از خانم کارگردان خواهش میکنم بیشتر تامل بفرمایند برای روی صحنه آوردن آثار بی نظیرشون!!!!!!!
امیدوارم آقای پاکدل خودشو از این گروه جدا کنه و به سمت بهتری بره.
درسته تاریخش گذشته، ولی تقریبا مطمئنم این نوشته هاید شده بوده که هییچ بازخوردی نداشته تو این همه مدت که از نوشتنش میگذره.
۳۰ خرداد ۱۳۹۸
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید



::::: سلاخ‌خانه شماره چند؟ :::::


یکشنبه‌ها تو پادگان یه چلو مرغ بهمون می‌دادند که پیدا کردن اثری از مرغ توش نیاز به هیات تحقیق و تفحص، کلی ذره‌بین و تعدادی میکروسکوپ داشت. بچه‌ها به شوخی می‌گفتند انگار یه مرغی یه روزی یه تُک‌پا از یه ورِ یه شالیزار تو تایلند عبور کرده! همین‌قدر مرغ ... دیدن ادامه ›› بود تو غذامون!

اگه گروه نمایشنامه رو هشت ماه که نه، هشت ساعت می‌ذاشتند وسط سالن و می‌رفتند خونه‌هاشون، به یقین اجرا چیز نزدیک‌تری به متن در می‌اومد. نسبتی که اجرای دوستان با متن اکسانن داشت نسبت اون مرغ و شالیزاره.
شاید تو اون هشت ساعت خودِ کف سالن به حرف درمی‌اومد و می‌گفت: "بچه‌ها نکنید این کار رو با من.... شطرنجی آخه؟؟"


http://uupload.ir/files/yly_19831_132114_(1).jpg
ایماژ جالب و بیاد ماندنی بود پاراگراف اول:))
۱۲ خرداد ۱۳۹۸
هم خدمتی بودیم با این اوصاف بولو

60تومن برای نمایشی که کوشکی بازی میکنه و توی مستقل اجرا میشه دادی؟! از نارضایتیت راضی ام :)
۱۳ خرداد ۱۳۹۸
امیری ‌حدیث‌جان، شما رو چه به آش‌خور جماعت؟

نخیر، ۶۰ تومن ندادم.
خوشحالم اون اجرا یه خروجی مثبت داشته... رضایتت کم دستاوردی نیست...
۱۴ خرداد ۱۳۹۸
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
قربان ما قهرمان هارو مى سازیم که بعد بکشیمشون!