روزی روزگاری جایی توی این دیر مکافات، همای سعادت بالهاشو باز کرد و قصهی عشق ساز کرد.
به یه مکتب خونه رسید، نظر کرد.
رو شونهی لیلی نشست، مجنونو در به در کرد.
اما...
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نظرات دوستان رک که می خونم بعضا دور از انصافه. نقد یک کار هنری ، باید با در نظر گرفتن تمام محدودیتهایی که وجود داره صورت بگیره.
یقین دارم پشت این اجرا که ما دیدیم ، کلی دوندگی مجوز گرفتن ، به در بسته خوردن ، نه شنیدن ، ممیزی در کلام و حرکات و آوا و نوا و .... بوده
کم لطفیه که هیچ کدوم اینها رو نبینیم و بگیم صدا خوب نبود ، صندلی سخت بود و یا جنون مجنون اونجور که باید القا نشد.
من خیلی از هنر سررشته ندارم و مخاطب عام به حساب میام
اما تو شرایطی که داریم این اجرا از هر نظر - متن ، موسیقی، رقص و اجرا و .....- عالی بود و اگر نگیم بی نقص ، میشه گفت کم نقص🌹
هیچ نقصی نداشت
از صدا ، نور ، بازی و اجرا ، متن و روایت عالی استاد کاکاوند
حس زیبای عشق و در عین حال حس تلخ نافرجامی عاشق و معشوق در کنار هم به تماشاگر انتقال پیدا می کرد.
و از همه مهمتر صمیمیت اعضا و حضورشون در سالن بعد از اجرا با خوشرویی کامل 💚🌹با آرزوی موفقیت
به شدت توصیه می کنم برای مدت کوتاه باقیمانده ، علاقمندان استفاده کنند
اجرا بسیار عالی بود
جناب کاکاوند تنها هم بشینن از نظامی بخونن جذاب خواهد بود
چه برسه به اینکه بازی های جذاب و موسیقی فوق العاده و آواز های دیوانه کننده هم در کنارشون باشن
محشر بود و گذر وقت رو حس نکردم اصلا
خسته نباشین به تمام عوامل