نمایش›مرثیه ای برای ژاله.م و قاتلش

من نه نویسنده ام نه منتقد بلدم نیستم حرفای قلمبه سلمبه بزنم.
قبل عید تالار مولوی کارو دیدم خوب بود ولی احساس کردم چرا درست نفهمیدم دلیل اصلیش کم دقتی خودم بود دیالوگ به دیالوگ شعر و نمیشه ازش رد شد شاید بعضی ها بگن ریتم کند ولی خب دلیل نداره این جوری باشه هرکاری مختصات خاص خودش رو داره.
گذشت تاامشب...
رفتم سالن استادناظرزاده کرمانی کار رو دیدم و اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که کار چقدر مال سالن قاب عکسیه تا بلک باکس و بعد چیدمان جدید بازیگرها رو خیلی دوست داشتم، من اصلا دیالوگ های احساسی و صحنه های احساسی رو درک نمی کنم ولی اولین بار بود که حال کردم بخصوص دیالوگ " دستات بلرزن خوشگل نمی میرم..."
تغیرات درست وبه جا، نورپردازی عالی بازی های خوب و دوباره دیالوگ هایی که واقعا الکی شاعرانگی چپانی ندارند و منطق پشت کلمات شون هست
کارگردان عزیز هم دنبال قیل و قال نبود الان هر سالنی میریم چهارتا یکی کار اینه " بزن بکش خون بپاش دعوا کن داد بزن یه لوده بیار برات مسخره بازی در بیاره چیکار کنیم شوک بدیم و همین داستانها"
کار بی هیچ ادعایی پیش رفت
دم همگی گرم بازیگرا گروه کارگردانی طراح ها همه و همه