نمایش›میز

در میز هیچ گزینه ای روی میز نیست. اصولا روی میزی وجود ندارد که نوبت به گزینه ها برسد. میز بنا بر تعریف صاحب قدرت هر روز به گونه ای است، گونه ای که دیگران انتظار گزینه دار بودن از آن ندارند چه رسد به انتخاب گزینه. انتظار گزینه داشتن از میز مثل انتظارِ بودنِ آب در پارچی ست که هر روز به گونه ای ست یک روز ایستاده یک روز افتاده و دیگر روز واژگون. در میز، هویت هر چیز هر روز و حتی هر لحظه بنا به نظر قدرت میتواند تغییر کند و اصولا افراد، اشیاء و تعاریف هویتی ندارند تا افراد از آنها انتظار کارکردی داشته باشند تا وقتی هستند که در خدمت قدرت باشند. قدرت نیز توجهی به مولفه های قدرت ساز ندارد و تنها قدرت است که قدرت می آورد قدرتی که بقاء آن در گرو بی هویت ساختن زیردستان است.

کاش اون تخریب آخر رو کامل انجام میدادن که بشد کامل ریختش سطل اشغال...