آرام، نقاشی که همهجا را سیاهسفید میبیند،این احتمال را میدهد که با خوردن رنگ اکریلیک مشکل بیناییاش حل شود، اما از آنجایی که از این موضوع مطمین نیست از برادرش میخواهد تا به جای او رنگ اکریلیک بخورد و اگر سلامت ماند، یک نقاشی از اشر-نقاش هلندی- را که در اختیار آرام است، صاحب شود.
توجه: آوا شریفی و مونا احمدی ایفاگر یک نقش هستند.
از روز ۲۹ مهر تا ۱۹ آبان، مونا احمدی و از روز ۲۰ آبان تا ۱ آذر ماه آوا شریفی در «نقاشی اشر» روی صحنه میروند.
- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۲ سال خودداری نمایید.
توجه: به دلیل بازسازی حریم تئاترشهر، ورودی همه سالنها، تا اطلاع بعدی از پیادهروی خیابان ولیعصر (عج) است. برای دیدن مسیر لطفا اینجا را کلیک کنید.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
از اون صحبت های اول و توضیح ها هیچی نفهمیدم حتی چون اسمها عجیب غریب بود و نسبت ها رو هم متوجه نمیشدم کلافه بودم! تا اینکه کم کم داستان دستم اومد و با حال و هواش آشنا شدم و زندگی شیرین شد!
یه گروتسک فانتزی واقعی، با کلی چاشنی خلاقیت و بازیهای خوب با توجه به دکور و لباس و جزئیات صحنه، اولش منو یاد فیلم run Lola run انداخت آخرش هم یاد این یک پیپ نیست، خلاصه کلی چالش و صحنه های زیبا رقم خورد و بازی عالی خانم شریفی هم جذاب ترش کرد، خوشحالم که تو روزهای پایانی دیدمش و از دستش ندادم
درضمن بروشور کار هم بسیار زیبا و شکیل بود
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان
"نقاشی که همه جا را سیاه و سفید می بیند، این احتمال را می دهد که با خوردن رنگ اکریلیک مشکل بیناییش حل شود"
این چند جمله نوید تئاتری جذاب با بهره گیری از تکنیک های سورئال را می دهد! ولی آیا عناصر غیر واقعی الزاما باید به شیوه ای دم دستی اجرا شود؟!
متاسفانه هنر روایت گری و خلاقیت نویسنده تنها در برخی از صحنه ها مثل گفتگوی "نل جون" و "پگی پور" مجال بروز پیدا میکند و در نیمه دوم نمایش بسیاری از دیالوگ ها و اتفاقات قابل پیش بینی و تکراریست!
حذف فیزیکی شخصیت ها "دوای" نویسنده برای "دعوای" در جریان است اما عجله نویسنده برای پایان نمایش مانع از تاثیر مثبت دوا می گردد
از کلافگی تماشاگر به جهت اکت های همزمان بازیگران در نقاط متعدد صحنه و بازی نه چندان خوب شخصیت های مرد که بگذریم؛ آوا شریفی در نقش "نل جون" می درخشد و نقطه قوت نمایش محسوب می شود.
خشونت در "نقاشی اشر" غیر قابل انکار است به همین جهت محدودیت سنی برای تماشاگران لحاظ گردیده است ولی متاسفانه در اجرای امشب شاهد حضور دو کودک زیر ده سال بودم که باعث تاسف بسیار است.
تئاتر گرم، دلچسبی و دوست داشتنی بود و بزرگترین ضعف اجرا در موسیقی بود که گویا کلا ۱۵ ثانیه بود که چند دقیقه پخش موسیقی در طول کل کار، تکرار همان ۱۵ ثانیه بود!