نمایش›اتاق شماره سه

دیشب این نمایش رو دیدم و دوسش داشتم، مخصوصا محتوا درونیش رو

استفاده ای که از زندگی واقعی چارلز دیکنز شده بود واقعا برام جالب بود، حتی شکل مرگشون هم مشابه بود، از همه چیز لذت بردم مخصوصا بازی ها و طراحی صحنه، فقط تا صحنه چارلز دیکنز گیج شده بودم و نمی دونم چرا قصه و محتوا اصلی انقدر دیر شروع شد تا قبل اون بین این همه کاراکتر داشتم گیج می شدم. نکته قابل توجه دیگه نمایش این بود که همه افرادی که حضور داشتند واقعا همگی کاراکتر بودند و هماهنگی و شکل دادن این تعداد شخصیت در یک فضا و زمان محدود انصافا تمیز انجام شده بود و شایسته تحسین بود، خسته نباشید میگم