در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال فیلم‌تئاتر پرواز عمود کبوتر دریایی دودی برفراز آب‌های سرد و معتدل اقیانوس اطلس
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 05:10:44
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
+ ۱۰% مالیات ارزش‌افزوده
پرواز عمود کبوتر دریایی دودی بر فراز آب‌های سرد و معتدل اقیانوس اطلس روایت بسیاری از ماست در مواجه با مهاجرت.

تئاتر «پرواز عمود کبوتر دریایی دودی بر فراز آب‌های سرد و معتدل اقیانوس اطلس» نمایشی تعاملی است که در سال ۱۳۹۵ در مرکز مطالعات قشقایی برای هفت شب روی صحنه رفت و با استقبال بالای تماشاگران مواجه شد. هم‌چنین کاندید متن و کارگردانی بخش دیگر‌گونه‌ها (آلترناتیو) سی‌وپنچمین جشنواره تآتر فجر بود. اجرایی دوم این نمایش در سال ۱۳۹۸، به مدت یک ماه و در سالن سپند تهران اتفاق افتاد. ۳۰ شخصیت مختلف در نمایش حضور داشتند، که ۲۴ نفر آن را تماشاگران تشکیل می‌دادند که هرکدام قبل از شروع نمایش نقش خود را انتخاب و بلیت مربوط به آن نقش را خریداری کرده و بر اساس نقشی که انتخاب کره بودند یک پاسپورت دریافت کردند که در آن هویت‌ جدیدشان مشخص و توضیحاتی درباره شخصیت، پیشینه زندگی و اشخاصی که باید با آن‌ها در طول اجرا در ارتباط می‌بودند مشخص شده بود. در طول اجرا براساس حرف‌ها، تعامل و واکنش‌های این افراد، نمایش ممکن بود در بیش از ۱۵ مسیر مختلف حرکت کند. مسیرهایی که می‌توانست برای نمایش، پایان‌های متفاوتی را ایجاد کند. علاوه بر این ۳۰ نفر، سایر تماشاگران، یا افرادی که علاقه‌مند به تعامل در اثر نباشند، می‌توانستند در خواست پناهندگی بدهند. آن‌ها به جای پاسپورت، برگه موقت دریافت می‌کنند و در بخش متفاوتی از سالن نمایش می‌نشستند. این افراد ناظر جهان نمایشی بودند و تعاملی با اثر ندارند. این فیلم، یکی از مسیرهای این نمایش است.

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
مادرها در مهاجرت عوض می شن (عموما بد میشن). رابطه های بین مهاجران چیزی جز پر کردن تنهایی نیست و برای گرفتن پاسپورت آمریکایی باید ایرانی را پاره کرد. علاوه بر این ها رای دادن یا ندادن تعیین می کند چقدر جهان وطنی شده اید یا هنوز ایران را دوست دارید.

این دو خط بالا به همراه یک مثلث عشقی تیپیکال کل جان مایه نمایشی بود که تصور می شذ حرفهای عمیقی در مورد مهاجرت داشته باشد. اما حرفش هرگز از سطح خارج نمی شود، غافلگیرتان نمی کند و با انواع حقه های معطوف به فرم تلاش می کند تکرارشان برایتان ملال آورد نباشد.

حتما قبل از این خیلی ها اشاره کرده اند که بخش تعاملی نمایش هیچ کمکی به روایت نداشته و وصله ناجوری است. نقد تهیه کننده خیالی بی بی سی به بی ربط بودن قصه پرندگان مهاجر، به کلیت این نمایش هم وارد است.

کاراکتر نخبه المپیادی ضعیف در رابطه را البته دوست داشتم. نویسنده از تیپ مهاجران این گروه را خوب شناخته بود حداقل.
از چهارشنبه هفته پیش منتظر بودم صندلی های شماره 7 و 8 بگیرم متاسفانه ناهماهنگی در اجرای نمایش باعث شد ساعت اجرا برای روز شنبه 21:00 نشان داده شود. پس از یک روز مجدد اجرا به ساعت 19:00 موکول شد ولی با صندلی های پر شده. با توجه به زمان بندی باید تا روز دوشنبه اجرا میبود ولی ظاهرا فردا اخرین اجرا به روی صحنه خواهد رفت. این بی نظمی در نوشتار و عمل عجیب بود برام.
سلام
تئاتر خوبی بود ولی دوتا موضوع . اول این که پایان مبهمی داشت بر خلاف روایت خطی ای که داشت و اصلا نفهمیدیم تهش چی شد . و دوم هم اینکه تماشاچی هایی که نقش داشتن ، تصمیماتشون توی روند تئاتر تاثیری نداشت جز اینکه یه سری دیالوگ برای بازیگرهای اصلی تغییر میکرد و اینکه نوشته شده "نمایش ممکن است در بیش از ۱۵ مسیر مختلف حرکت کند..." به نظرم یه شیطنت در جذب مخاطب هست . ولی خب همینکه تعاملی بود در نوع خودش بد نبود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید