در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش اریتمی
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 15:37:05
امکان خرید پایان یافته
۱۰ تا ۲۷ اسفند ۱۴۰۰
۱۹:۳۰  |  ۱ ساعت و ۱۰ دقیقه
بها: ۶۰,۰۰۰ تومان

- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۴ سال خودداری نمایید.

  • تماشاگر گرامی، درب سالن راس ساعت آغاز نمایش، بسته می‌شود و به هیچ عنوان امکان ورود پس از بسته شدن درب وجود ندارد.
دسته‌بندی
بزرگسال

مکان

خیابان حافظ، خیابان نوفل لوشاتو، نبش تقاطع رازی، پلاک ۱۸، عمارت نوفل‌لوشاتو
تلفن:  ۶۶۹۵۲۶۰۰

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
درد ِ مشترک را فرباد کنیم
نوشتاری از مسعود طیبی استاد دانشگاه و کارگردان
چه رخ دادی انسان را مجبور به واکنش می کند؟زمانی که شرایط محیطی اولیه تحت تاثیر اپوننت کا‌راکتر ویران می شود و پی وتال کاراکتر تلاش‌در حفظ آن دارد.
جایی که همه چیز ویران می شود و آرزوهای بر باد رفته مُشتی جوان عاشق تبدیل به کابوس هایشان می شود.
پس دیالکتیک اثر دراماتیک با روح مخاطب پیوند می خورد.
منظور از نگارش این سطور تحلیل نمایش نیست و اصلا قصد ندارم در اینجا بدان ورود کنم
نیت نشانه شناسی یک درد است
ترکیب پلی فونیک یه زجر که چون خوره روح آرزو های نسلی که عاشق بازیگری، تاتر و سینما هستند را خورده است.
اثر روان، شیوا، نرم، سیاه با تم ... دیدن ادامه ›› آبی درد را باخنده چون زهر در کامت می ریزد
بحث های تکنیکی و کاستی های احتمالی جای خود...اما کاری تامل برانگیز بود و قابل تقدیر
تاکیدمی کنم این یک نوشتار است نه نقد و تحلیل علمی
آریتمی
اثری به معنای واقعی کلمه فاخر،فضایی سورئال در یک ذهن آریتمی و دارای فقط یک کاراکتر رئال که همان طلبکار با مادر مریض است از نویسنده، شما ... دیدن ادامه ›› قطعا در انتهای اجرا و موقع معرفی کارگردان و نوسینده آن بدلیل سن پایین به شدت حیرت زده خواهید شد چرا که انتظار می رود همچون نوشته و اجرای خوبی محصول یک تجربه بالا باشد. فردین رحمانپور در ذهن من باقی خواهند ماند که بدنبال دیدن کار جدیدی از او باشم. طراحی صحنه ساده و در عین حال بسیار کاریزماتیک و سینک شده با متن. نوارهای خطر مغزهای ما. نورپردازی و صدای اجرا به خوبی بر روی متن نشسته و اجراهای بازیگران به خوبی با هر دو هماهنگ شده بود که نشان از تمرین بسیار زیاد این گروه جوان داشت. در حالت کلی در اجراهای تئاتر وقتی شما در یک فضای روبروبا بیننده دست به بازی بصری به شکل تصویر در تصویر از طریق دیالوگ های مشترک گفتن بازیگران رو به بیننده بجای رو در رویی بازیگران استفاده می کنید مغز بیننده از رخوت کلی نمایش های ریتمیک در می آید. مجموعه ی این هنرنمایی ها و طنازی های به موقع و در کنار آن همذات پنداری کلی کسانی که زندگی های خوابگاهی- دانشجویی- خونه مجردی را تجربه کرده اند، هفتاد دقیقه ی بسیار جذاب را برای شما رقم میزند. طنز تلخ داستان پس از خروج شما از سالن مدتی ذهن شما را آشفته خواهد کرد.
تنها نکته انتقادی که به نوشته متن شاید وارد باشد ناتوانی در ایجاد صحیح جمع دختران و خانه ی مجردی دخترها باشد که به الطبع چنان که نویسنده و کارگردان این فضا را به صورت دست اول تجربه نکرده است نوشتن از آن سخت خواهد بود. به نظر اگر در تصحیح نوشتار متن محیط خانه ی دختران با کمک یک خانوم اصلاحاتی انجام شود کار بسیار قوی تر خواهد شد.
در کل بسیار خرسندم از دیدن کار بسیار زیبای این مجموعه جوان.
فردین رحمانپور (fardinrahmanpour)
ممنون از محبت شما ♥️??
۲۲ اسفند ۱۴۰۰
فردین رحمانپور
ممنون از محبت شما ♥️??
ممنون از شما بخاطر کار جذابتون ??
۰۷ فروردین ۱۴۰۱
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش خوش ریتم و کمدی موقعیت فوق العاده،
بنظرم که این نمایش تمامی استخون بندی های لازم برای یک اثر نمایشی را دارد ، و سر پا و رو فرم قصه اش را تعریف میکند ، صدای پاره شدن کاغذ و برگشتن ب عقب ،مهم ترین المان خرد نمایش است ، اما بنظرم پرداخت آن کم است و میشد بسیار بیشتر از آن استفاده کرد ، بازیگران خانم نمایش با تمام احترامی ک براشون قائلم نسبت به آقایون نمایش اختلاف سطح زیادی دارند و ضعیف ترن از نظر بازی و درک ریتم و تمپو شخصیت هاشون ، پرده ی آخر نمایش، ما اوج آریتمی را می بینیم و فضای ذهن شخصیت نویسنده کاملا آشفته میشه و ما یک شکست رو تجربه میکنیم و فضا سورئال میشه ، بنظرم این اتفاق چون از اول کاشته نشده و ما همیشه فضای ذهن شخصیت نویسنده رو رئال دیدیم ولی آخرش چون باید ثابت کنیم آریتمی داره پس سورئال شه یهو نمایش ما، این شکستن بی دلیل فضا حساب میشه ، اگر چه شکستی ک انجام شد خوب و قشنگ اجرا شد ولی بنظرم توجیه نمیکنه و باید در همون فضای رئال با طرح یک اتفاق خاص ، آریتمی شخصیت نویسنده اثبات میشد و نمایش رو ب پایان میرفت .
در کل نمایش رو بسیار دوست داشتم ، و بنظرم این گروه پتانسیل خیلی بالایی داره.