یادمه آغاز نیمه شبی بود، توی خونه حبس بودم، پای کامپیوتر از این ایمیل به اون ایمیل بگیر و بفرست و بخون و...، یک ایمیل از دوستی چند تا از آثار خانم فروغ را بهم هدیه داد، شروع کردم به خوندن که به خودم آمدم صبح بود که تمام شد، فروغ یک شبه وارد جان من شد،

در تمام مدت قبل از تماشای اثر فکر می‌کردم چی می‌خواد بگه از فروغ؟ چطور می‌خواد یک زن متفکر روشنفکر با فضیلت بی نقاب رو به نمایش بکشه؟! راستش نگران بودم حس خوبم نسبت به ایشون خراب نشه، اما بعد از اتمام کار رو به دوستم کردم و هر دو لبخندی از سر ذوق زدیم،


آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیاندیشم
که همین دوست داشتن زیباست