بعد از مدت‌ها بالاخره یه نمایش خوب دیدم. یه تئاتر خوب با یه نمایشنامه خوب و کارگردانی خوب و بازی‌های درست... با وجود اینکه جاهایی از نمایشنامه (احتمالن با فشار ارشاد) حذف شده‌بود، اما کارگردانی و دراماتورژی به قدری خوب بود که به هیچ‌وجه نمایش ضربه نخورده بود و تونسته بود پیام و حسی که می‌خواد رو به درستی به مخاطب منتقل کنه. درسا آقایی با وجود اینکه اگه اشتباه نکنم اولین تجربه کارگردانی تئاترش بود چقدر خوب با همکاری یه تیم فوق‌العاده تونسته این نمایش رو روی صحنه ببره. تک‌تک بازیگرها هم خوب از عهده نقش‌هاشون براومده بودن و حس‌ها رو به‌درستی منتقل می‌کردن و سه‌تا از بازیگرها می‌شه گفت حتا فراتر از انتظار من بودن؛ شاهین زارع در نقش کن فوق‌العاده بود و انتقال حسش بدون استفاده از بدن و تنها با میمیک و بیان، کم‌نظیر بود. بازیگر نقش قاضی که اگه اشتباه نکنم نرگس پارسیان‌مهر بود هم با وجود نقش کوتاهی که داشت حضورش روی صحنه عالی بود. و بازیگر نقش دکتر اسکات (کلر) که با بازی درست تونسته بود به‌خوبی مخاطب رو در مسیر شک تا یقین با خودش همراه کنه... طراحی دکور هم خیلی خوب و خلاقانه و حرفه‌ای بود و سوئیچ به بخش‌های مختلف صحنه ابتکار خوبی داشت...
مطمئنم مخاطبین تئاتر از آماتور تا حرفه‌ای از دیدن این نمایش لذت خواهند برد... و امیدوارم بتونیم در آینده کارهای بیشتری از این تیم خوب ببینیم.