"مان/Apart "
آپارتـ/مان نوشته و کار کیوان سررشته، یک ایده خوب است که به طورکامل به بار ننشسته است، ایده ای که اگر متن غنی تری می داشت به اثر قابل تاملی بدل میشد. درعین حال به لحاظ اجرایی ،فرم بیان کننده ای دارد,اما در نهایت مانند ساختمانی نیمه کاره ای است که فقط اسکلت بندی شده و باقی مانده است..
سررشته می تواند با کلمات ، بدن و بیانش و اسفنجی خیس در دست و یک سطل آب ، فضاهای فیزیکی داستانش را روی صحنه ای سیاه خالی برای مخاطبان ملموس کند . راوی ،جزییات پلان آپارتمانهایی که در آنها همراه خانواده و نهایتا هم خانه هایش از کودکی تا بزرگسالی زندگی کرده، شرح می دهد و روی زمین با خط خیس فراری تفکیک شان می کند . در این بین از ماجراها و اتفاقات شخصی و بعضی از خاطراتش صحبت می کند... از لوکمی پسر همسایه شان و مرگش تا تشریح آلوپسی خودش ....از خودخواهی خواهرش سر انتخاب اتاق بهتردر خانه جدید ...از اتاق خانه ای که اولین بار در آن عاشق شده و اولین بوسه را گرفته ....
اما از خیلی چیزها هم حرف نمی زند چیزهایی که به نظرم در شناخت و شکل دهی طبقه اجتماعی ، روانی شناسی و خانوادگی شخصیت کمک کننده است .. از شغل پدرش حرفی نمی زند .. ارجاعاتی به زندگی اجتماعی اش نمی دهد ..از دلیل جدایی اش از خانواده ی نرمال و خوشبختش(البته نه احتمالا به لحاظ اقتصادی)در آخرماجرا صحبتی نمی کند و حتی از رشته تحصیلی دانشگاه اش یا شغلی که احتمالا در پایان دارد چیزی نمی گوید...
این روایت به شدت شخصی و معمولی و ناکامل و وابسته به طبقه ای خاص در شهر تهران به نظر می رسد( طبقه ای که در طی سالیان به لحاظ ناهنجاری های ... دیدن ادامه ›› اقتصادی رو به زوال می رود اما دچار بحران و معضلات قابل توجه اجتماعی ،اخلاقی حاد و دراماتیکی نیست) هر چند که فاقد دلالتهای مشخص طبقه ای خاص است .در عین حال این روایت می تواند بسیار قابل تعمیم هم باشد و افراد بسیاری با آن "اینهمانی" کنند.. مشکل اصلی نمایش به نظر من این است که تحول شخصیتی راوی از خلال جابه جایی های مکرر در این شش خانه در طی سالها ، متعین نمی شود.. حس و بافت روایت هفت سالگی مانند روایت زمان دانشجویی و بعد از آن به نظر می رسد...متن قابلیت غنی سازی و شخصیت پردازی بسیار بیشتری دارد .
در عین حال از کلیت اجرا حس دلگیر کننده ی ناشی از عدم تعلق و از دست رفتگی و بی کاشانگی و جدایی، انتقال داده می شود چیزی که در بخش انگلیسی عنوان نمایشApart به آن شاره شده .. اما بسیار نابسنده است.
بیان ، حضور و ایده ی کیوان سررشته، روی صحنه باورپذیر و خوب است ..با توجه به استعداد و توانایی های ایشان امیدوارم شاهد کارهای پخته تر و موفق تری از او در آینده باشیم.