کوپن را دیشب در اجرای نزدیک پایان دیدم دو نقطه قوت مهم در این نمایش بود که یکی به بازی همه دوستان به ویژه خانم صدرایی عزیز و آقای میرطاهری مربوط می شد و دیگری اینهمه نگاه جذاب به موضوعی تااین اندازه تلخ که حاصل نوشته عمیقی بوده، اینکه تا این حد بتوان موضوعات روز زندگی را به سخره گرفت که هم تلخیشان کم شود و هم از درجه اهمیت ساقط نشود اتفاق خوبی است. به نظرم مشابه"احتضار پارتی" را اینروزها به واسطه رشدانفجاری شبکه های مثلا اجتماعی مجازی، زیاد شاهدیم. به راحتی آنقدر با موضوعات دردناک کنار می آییم که برایمان طنز می شود. دکور فضای جذابی که از زندگی چنین نویسنده متعهدی در ذهن داریم را، تامین نمی کند و می توانست بهتر باشد. در تمام طول نمایش خیلی ها به گمانم یاد جریان یارانه هایی افتادند که بعضی ها به نظرشان حق بعضی هست و حق بعضی نیست. هیچ انسانی حق ندارد به حقوق طبیعی انسان دیگری تلنگری بزند چه رسد کوپنی اش کند. به نظرم همینکه حداقل 60 نفر عمیق خندیده اند کار خوبی به سرانجام رسیده است.