صحنه تاریک و بدون دکور
سکوت مطلق طولانی
مردی با لباس ساده و کتانی های خوش رنگ،مونولوگی شرح حالْ گونه رو به طور جدی و در عین حال با طنز شیرینی بازگو میکنه،بازیگر با مهارتِ تمام با ادای مونوگِ مُورس وار و سرعتی، و گاهی با مکث،و جلو عقب رفتن های به جا ،به کمک نور پردازی فوق العاده در صحنه ای تاریک ،و در واقع در قالب یک میزانسن ساده مخاطب رو لحظه به لحظه همراهِ خود تا انتهای داستان میبره و سعی میکنه این موقعیت های حساس،کُمیک یا حتی غمگینِ داستان به خوُردت بره 
،داستانی چندبعدی و کنجکاوی برانگیز! که چندین بار در یک صحنه قرار میگیری ،با تکرارهای اغراق آمیزِ جملات هربار چیز جدیدی از ماجرا دستگیرت میشه،یه موقعیت جدید،یه نگاه جدید..
تو رو غرق در طنز و جد ّ و وِخامتِ داستان میکنه،گاهی با متکلّم همذات پنداری میکنی،،با او موافقی
گاهی به او میخندی و گاهی حرص میخوری!گاهی دلت ... دیدن ادامه ›› میسوزه و ...
،حق رو به راوی میدی،دفعه بعد به سوم شخص(ها) ..
یک جرقه،یک عقیده و یک دل مشغولی...
و هر بار استدلالی جدید برای این تخم ها!

و نور از بازیگر برداشته میشه
و دوباره تاریکی مطلق...
و تمام.

پایان این 30،40دقیقه ی هیجان انگیز در سالن تازه تاسیس تئاتر مستقل تهران

http://Telegram.me/tehraantimes