عالی بود عالی... بی اغراق هر چقدر بگم کم گفتم... اصلا متوجه گذشت زمان نشدم... نمایش قدم به قدم شما رو با خانواده ای آشنا میکنه که درد و رنجشون تکان دهنده اس... ایده ی بروشورشون رو خیلی دوست داشتم... وقتی تو نمایش با اون همه تلخی از کباب حرف می زدن... من آدامس موزی بروشور تو دستام بود... اونوقت بود که به ایده بروشور آفرین گفتم... به ما قاشق چنگال آدامس و چیزای دیگه دادن، اما سفره ی کارگرهای نمایش خالی تر از چیزی بود که ما مهمانشون بشیم... از بازی یکدست بازیگرا هم نمی شه گذشت... پیشنهاد می کنم اینکار رو ببینید و به شخصه خیلی حسرت خوردم که چرا کاری قبلی این گروه یعنی نمایش قندخون رو ندیدم...