با سلام و خسته نباشید خدمت خانم رضوانی
ابتدا می خواستم به عنوان یک مخاطب زن از شما بخاطره پرداختن به مسئله ای که شاید ذهن هزاران زن و حتی بیشتر را در زندگی روزمره به خودش درگیر کرده و بیشتره آدمها به سادگی و گاهی حتی با تمسخر از کنارش می گذرند، تشکر کنم .... مهربانی و مسئولیت پذیری شما در قبال آنچه که در اجتماع اطرافتان می گذره قابل ستایش هست و ظرافت فکری و شجاعت بیان شما را نشان می دهد.
محیط فیلم و اتفاقات روزمره شامل رفتار آدمها، بی توجهی ها،تکبرها،تحقیرها، حتی فضولی هایی بیجا با ظاهر خیرخواهانه، بی تفاوتی ها و همه ی عواملی که سازنده ی "فشار اجتماع" بر سر دختری تنها و مجرد را می سازند به خوبی و مطابق با واقعیت اجتماع ما ایرانیها به نمایش درآمده است.
احساس تنهایی و جدا افتادگی شخصیت اصلی داستان، احساس پذیرفته نشدن در اجتماع و همه ی چیزهایی که ضمیر ناخودآگاه او را به سمت برداشتن حلقه و "تظاهری ناشی گرانه" به ازدواج، سوق می دهد به درستی در کنار هم چیده شده است.
در یکی از نظرات خواندم که دختر می توانست یک حلقه بخرد و تظاهر به ازدواج کند... اما به نظر من برداشتن حلقه ی کسی دیگر بار عاطفی دارد ...بخصوص که آنرا اتفاقی پیدا می کند یعنی برنامه از پیش تعیین شده ای برای این کار وجود نداشته و این ضمیر ناخودآگاه دختر و خواست درونی او است که اعمال بعدی او را کارگردانی میکند ... حس اینکه "من بینهایت دوست داشتم جای او باشم وکاش این حلقه مال من بود ....این حلقه باید برای من باشد" را منتقل می کند ... دیدن ادامه ›› ...
موضوع این فیلم به دلیل برای من جذاب هست که به من یادآوری می کند که چه مسائلی آنقدر حواشی ازدواج را در اجتماع ما مهم می کند که دیگر کسی فرصت نمیکند به اصل رابطه فکر کند... آنقدر برای فرار از زیر بار فشار اجتماع میل به ازدواج داریم که هیچ وقت ذهن مان، مجالی برای اندیشیدن به زیر و بم رابطه پیدا نمی کند و انگار در حس های انسانی مان ناقص می مانیم ... گواه این مطلب همه ی آدمهایی هستند که ازدواج کرده اند اما رابطه ای درست با همسر خود ندارند و گاهی هم اصلا رابطه ندارند یعنی حتی نمی توانند به مدت ده دقیقه با یکدیگر مکالمه ی سازنده ای داشته باشند اما از حواشی این ازدواج های ظاهری بهره هایی می برند و در اجتماع جایگاه پذیرفته شده ای می یابند.
در کل ممکن است فیلم دارای ضعف های فنی باشد که من به آنها احاطه نداشته باشم و متخصص این موضوع هم نیستم اما به عنوان یک مخاطب عام با این فیلم کوتاه ارتباط برقرار کردم و امید وارم خانم رضوانی به مسیر فیلم سازی شان ادامه دهند و شاهد کار های بعدی ایشان باشیم