سلام جناب دلیر. نظر دلیرانه ای رو هم مطرح کردید اما از اون جا که من هم مثل شما متن رو خونده ام به عنوان کسی که نمایش رو دوست داشت می خواستم چند نکته رو مطرح کنم.

1- لوس و بی معنی؟ چیپ و سطحی؟ کش دادن بیهوده؟ تایم اجرای نمایش گودو همین مقداره به طور مثال اجرای سال 1997 که بن کینگزلی و آلن هاوارد در اون بازی کردند 2 ساعت و 30 دقیقه بود. پس بیخودی کش پیدا نکرده. شبی که من اجرا رو دیدم ده دقیقه تاخیر داشت و ساعت 11 و 10 دقیقه هم تموم شد. اکت ها هم همگی در نمایش با ذکر جزئیات هست. اگه این جزئیات خسته کننده است مقصر ساموئل بکته نه ... دیدن ادامه ›› غنی زاده.

2- این که میگم نظر دلیرانه ای دادید به خاطر اینه که خیلی پر دل و جرات بازیگران با سابقه ی تئاتری مثل رضا بهبودی و علی سرابی رو متهم به عدم درک تئاتر کردید. قابل تقدیره. بازیگران فقط داد می زدند؟ یعنی هیچ اکت قابل توجهی نداشتند و فقط عربده می کشیدند؟ دست کم می تونم بگم به هیچ عنوان با شما موافق نیستم.

3- کارگردانی آماتور؟! باز هم با شما موافق نیستم این که کارگردان به متن اصلی وفادار بمونه و همون ها رو عیناً اجرا کنه و سعی کنه خود نمایی نکرده باشه آماتور بودن نیست.

4- گریم اغراق شده و دلقک وار کار بر آمده از نوع نگاه غنی زاده به تئاتره. این که در دیالوگ به متن وفادار باشی اما بخواهی در اجرا گریم و لباس رو به هم بریزی لزوما چیز بدی نیست حالا بهتره ببینیم این تغییرات به نفع کار شده یا نه؟ آیا تونسته محتوای جدیدی به مخاطب ارائه کنه یا نه؟ برابری لباس ها و یکسانی رنگ اون با پس زمینه، برای من به شخصه واجد معنا بود و نمی تونم بگم کسی این ها رو بدون فکر در کنار هم چیده.

دست آخر این که فکر می کنم انتقاد منصفانه ای نکردید. موفق باشید.