این نمایش فوق‌العاده زیبا را را بلیطش را یکی از دوستانم برام گرفت خیلی سال بود نمایش در ایران را دنبال نمیکردم بعد از دیدن باید نظر خودم را که برای اولین بار هست بگذارم اما زمانی که به دیدن این نمایش نشستم از همان اول کار متوجه شدم با یک نمایش خوش ریتم و بسیار با وسواس ساخته شده طرفم واز طرفی با بازیگرانی جوان که بسیار حرفه ای با مخاطب ارتباط برقرار و بازی ها باور پذیر بودن.
صحنه های بود که پیام های داشتند که هر کس ممکن است برداشتی از اون داشته باشد .تیپ سازی های سه دیوانه آسایشگاه عالی بودن و بازی های بسیار زیبای خانم دکتر .خانم سر پرستار .بازپرس و کشیش( که چه شوکی به نمایش دادن که یه لحضه از جای خودم پریدم اون تیکه که به پسر فیزیکدانش بازی دارد ) را واقعا دوست داشتم بازی سرباز .مونیکا .رزه.بوکسر هم مورد پسند بود اما نکاتی ریزی وجود داشت که با بازی زیبای دوستان قصه نمایش و کارگردانی بسیار قوی پوشیده میشد .
نکته آخر رسالت یک هنرمند تئاتری ارتباط برقرار کردن با درونیات انسانیست به نظر خودم .اگر قرار است گریه باشد درست و به جا و اگر قرار است خنده ای باشد هم درست و به جا که این نمایش علاوه بر خنداندن با کمدی های بسیار زیبا دقیق مارا به فکر عمیقی فرو می‌برد که انسان چه میزان می‌تواند خوب یا بد خطر ناک یا بی آزار باشد می‌برد .

با سپاس از همه دوستان