نمایشی که سعی می کنه مفهوم تردید دو منتقل کنه ولی به دلیل بلاتکلیفی و تردید درونی که با خودش داره عقیم می مونه.
یکی از دلایل این عقیم بودن رعایت نکردن منطق روایی داستان ه. به عنوان مثال تغییر رابطه مادر و کودک بی هیچ دلیلی اتفاق میوفته.
شخصیت پردازی در چنین نمایشی بار زیادی رو به دوش باید بکشه که درست انجام نشده.
رفتن ها و اومدن های بازیگر ها به شدت گسسته است و گفتگوهای بیش از دو نفر شکل نمیگیره و اصلا باور پذیری در جریان بودن تولد، اون هم تولد یکی از سه بازیگر رو منتقل نمی کنه.
هیچ خلاقیتی در میزانس ها دیده نمیشه.
صدای راوی مشکل صدا برداری داشت و یه جاهایی هم انگار فراموش می کرد با بازیگر همراهی کنه.
خارج از انصاف ه اگر نگم طراحی صحنه و لباس خوب بود و بازی ها هم قابل قبول بود.
با همه این اوصاف متاسفانه نمایش برای من به شدت کسل کننده بود