از این نظر که لبخند رو روی لب آدم نگه داره ( که خب سبک این نمایش هم همین رو ایجاب میکنه) برای من که همینطور بود. داستان ، اجرا، روند ، همه رو دوست داشتم. درباره محتوای کار هم باید بگم اولین بار که دیدم دوستش داشتم. میدونید وقتی یه شخصی چیزی رو مینویسه واسه اینکه برای مخاطب جذابش کنه باید روی کلمه کلمه اش وقت بذاره. بنظرم باید بارها و بارها دید تا فهمید واقعا توی ذهن نویسنده چی بوده و دیدِ کارگردان چطور بوده که کار رو اینطور هدایت کرده. اما بار اول هم نمایش جذبتون میکنه. پیشنهاد میکنم ببینید و ازش لذت ببرید, نه اینکه فقط بدنبال نقطه ضعف باشید. حتی نقدکننده ها هم گاهی به خودشون اجازه لذت بردن میدن.
از دست اندرکاران این نمایش هم ممنونم. همشون دوست داشتنی و کاربلد هستن.
وقت خوش دوستان