میگم داستان و بازیا مثل همیشه و تمام کارهای دیگه ی افشاریان جان فوق العاده بود، نه به این خاطر که طرفدارشونم که هستم...
بلکه دلیلش اینه که اون
... دیدن ادامه ››
برشای در ظاهر بی نظم، زندگی روزانه و زجر درون و فریادای بی صدامون بود. تلنگرایی که بهمون زده میشد تا بیشتر فکر کنیم به این اوضاع، یاد بگیریم کمک کنیم، یاد بگیریم اعتراض کنیم و منفعل نباشیم.
که وقتی 'باید' بمونیم و وقتی 'باید' با برداشتن آخرین 9 سانتی متر، جاده ی مسدود زندگیمون رو تمومش کنیم.
هرروز حتی چندثانیه بیشتر تمرین ایستادن کنیم.
با آهنگ عشق در درونمون به رقص بیایم و خودمونو رها کنیم.
کاش روزی برسه که دیگه هیچ رزی با هیچ موجی نره...
ممنونم از تمام بازیگرای این نمایش که با مهربونیشون خوشحالم کردن و دل دریایی جناب افشاریان که بااون حجم از خستگی با صبوری برای همه وقت گذاشتن. محبوب ترین عکس های سفید و سیاه. محبوب ترین مرد زندگی این روزها...