زمان کلمه عجیبیست وقتی به معنای “زم” که سردی ست فکر میکنم و به زمین و به همان و همین که گویی سردی که از آن ماست یا سردی قریب که بر آن سواریم زمین است و سردی بعید که افسار ما به دست دارد زمان است.تصور کنید.خاک سرد است،مرگ سرد است،زم سردی است.زمان در قدیم مجازا به معنای مرگ بوده.زمان تو به دست من است به معنای مرگ تو به دست من است بوده.وقتی زمان شروع ساعت ۳ باشد یعنی مرگ شروع برنامه ساعت ۳ است.در همان لحظه که “هست” میشود نیست میشود فعل اتفاق می افتد و اثر است که میماند.تولد یعنی صدور حکم مرگ ،و زندگی کردن که همان زوال است و همان شروع مردن است،چه معنایی میتواند داشته باشد جز “کشیدگی عضلات زمان”؟
هدف از زندگی کردن همین است.اجرای کشیدگی عضلات زمان ، ایستادگی مقابل تمام آن چیزیست که سعی دارد زندگی را به انحراف بکشد و اثر را از بین ببرد.،به دست آوردن مهم است انگار مرگ مهم باشد.اثر یعنی تغییر یعنی روند یعنی کشیدگی.آغاز و انتهای ماهیچه ها مشخص اند ما عضلات را حجم میبخشیم.قوی میکنیم.و این در اثر ضربه نقش دارد.