درود
حدود سی پیش برای این نمایشنامه آهنگسازی کردم و خاطره خوبی هم از متن و هم نمایشنامه داشتم. وقتی برای دیدن نمایش به دعوت خانم دکتر شبیری به سالن رفتم و نمایش را دیدم شگفت زده شدم. بازیگرانی که احتمالا برای اولین بار در صحنه بودند و خوش درخشیدند. کارگردانی منسجم و حرفه ای، طراحی صحنه کاربردی و مینیمال، گریم و طراحی لباس و همه توانسته بودند اثری دیدنی را اجرا کنند
اگر متن را از قبل نمی دانستم خواندن بالانویس ها سخت بود و تمرکز را از تماشاگر می‌گرفت.
موسیقی اثر را دوست داشتم و به آهنگساز و عوامل موسیقی دست مریزاد می گویم هر چند به عنوان آهنگساز نقطه نظراتی دارم که شاید هم سلیقه ای باشد:
اگر من آهنگساز بودم از گیتار و سازهای کوبه ای اسپانیایی بیشتر در متن استفاده می کردم. تمرکز اصلی موسیقی بر خواندن گروهی بود نه موسیقی سازی یا ترکیبی. بسیاری از خواندن ها بدون گیتار بود. حتی از سبک فلامنکو که مشخصه اصلی موسیقی اسپانیایی ست به کمال و موثر استفاده نشده بود.. به جز در صحنه های پایان نمایش که خواننده خوش درخشید در بقیه نمایش از او استفاده نشد. عروسی خون اثری نمایش-موسیقی می تواند باشد که در این اجرا موسیقی قدرتی را که در موسیقی اسپانیایی وجود دارد را در برابر بازی ها و متن نداشت.
دست مریزاد می گویم به تمام عوامل نمایش خصوصا خانم دکتر شبیری برای مدیریت پروژه و کارگردان محترم

با مهر

پیروز ارجمند