من نمایش رو دوست داشتم ، اثر بدون ژست های خاص و روشن فکرانه حرفش رو میزند ، در شصت دقیقه از ریتم نمی افتاد و مخاطب رو درگیر نگه می داشت گویی که فیلم سینمایی مهیجی رو به صورت زنده نگاه میکردم با پایانی باز که لازمه ی اون بود و هرچیزی به جز این پایان کار رو زمین میزد
بازی های مادر آوا و مادر امیرعلی بی نظیر بود و همچنین پدر آوا رو هم پسندیدم ، دیگر دوستان هم مورد قبول و در حد استانداردی کار رو انجام دادن
براستی حقیقت کجاست ؟ در این روزگار با گوشی های دوربین دار و دوربین های مدار بسته هرروز و هرروز سیل عظیمی از بی عدالتی هایی که آن ها مخفیانه ضبط کرده اند وایرال میشود و پرده از حقیقت میدرند اما در جایی که چشمی نبوده یا نخواسته باشد و صحنه ای ضبط نشده چقدر از حقایق زیر خروارها دروغ و سفسطه دفن شده اند ؟! شاید عمق آن به هزاران کیلومتر برسد !
خسته نباشید میگم به بازیگران درجه یک و دیگر عوامل این نمایش