دیروز، امروز، فردا . . .

حتما این حکایت را شنیده اید که روزی مرد پولداری خواستگاران دخترش را دور استخر ویلایش جمع کرد و گفت: این استخر پر از تمساح های گرسنه است. هر کس بتونه تو این استخر شنا کنه و سالم بیرون بیاد میتونه با دخترم عروسی کنه. هنوز حرفش تمام نشده بود که یکی از خواستگارا به درون استخر پرید و بعد از کلی شنا کردن با بدبختی خودش را بیرون کشید. مرد پولدار که تعجب کرده بود گفت: آفرین پسر تو لایق ازدواج با دختر منی! خواستگار بدبخت در جواب گفت: الان فقط میخوام اون نامردی که منو پرت کرد تو آب رو پیدا کنم!

شاید ورود من به این اجرا ها و نمایشنامه خوانی ها بی شباهت به ماجرای خواستگار بخت برگشته نباشد. من هم شاید پرت شدم وسط این استخر! ولی جالب این جاست فعلا خبری از تمساح نیست! آب آرام است و آب تنی در آن لذت بخش. عطای عروس را هم به لقایش بخشیدیم و فعلا از این آب تنی لذت می بریم!

درست است که شنا بلد نیستم اما طبعا آن قدر عقل و احتیاط دارم که هنوز شنا نیاموخته، وارد قسمت عمیق استخر نشوم. در عین حال می خواهم بدانید ... دیدن ادامه ›› که به چشم یک تفریح و از سر بازیچه وارد این استخر نشدیم. برای نزدیک شدن به قسمت عمیق بار ها و بار ها تلاش کردیم، کار را جدی گرفتیم، ساعت های زیادی در مورد نقش و کنش و واکنش ها حرف زدیم و بحث کردیم و به درک معقولی از شخصیت ها رسیدیم. گام آخر بماند برای روز اجرا و دوستانی که ما را می بینند. امیدوارم همان طور که در این مدت تمرینات خودمان با شخصیت ها خو گرفتیم و از بودن در کنارشان لذت بردیم، این حس برای دوستان تیوالی عزیزم هم ایجاد شود. چشم انتظار تمام دوستان عزیز دیده و نادیده ام خواهم بود.